Η μεγάλη διαδήλωση ΑΕΚτζήδων και Παναθηναϊκών του 1942!

Καλή σας μέρα. 28^η Οκτωβρίου σήμερα, επέτειος του ιστορικού «ΟΧΙ». Λόγω της ημέρας, θα αναφερθώ σε μια πολύ σημαντική ιστορία που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.

Είναι γνωστό πως η προπολεμική περίοδος της ΑΕΚ έχει να επιδείξει τον πρώτο τίτλο της ομάδας το 1932 ( Κύπελλο εναντίον του Άρη) αλλά και τα συνεχόμενα πρωταθλήματα του 1939 και 1940. Το 1939 μάλιστα, κατακτήθηκε το πρώτο νταμπλ όλων των εποχών στην Ελλάδα. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, η ομάδα της ΑΕΚ διέθετε την καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα εκείνη την εποχή. Η στελέχωση που είχε γίνει ήταν εξαιρετική τηρουμένων των αναλογιών, καθώς ως γνωστών στα πρώτα χρόνια της Ιστορίας μας, απαγορευόταν η συμμετοχή στο Σύλλογο σε αθλητές που δεν είχαν καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Πρώην παίκτες της ελληνικής Πέρα Κλουμπ, που δραστηριοποιήθηκε στην Πόλη, έγιναν παίκτες της ΑΕΚ. Χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις, αυτές των  Δελαβίνια, Ρίμπα,  Σκλαβούνου, Μανέττα, Τζανετή, Μάγειρα και Χατζησταυρίδη. Εμβληματικές φυσιογνωμίες των πρώτων ετών οι πρώτοι μεγάλοι αρχηγοί, Κώστας Νεγρεπόντης και Κλεάνθης Μαρόπουλος.

Σε ορισμένες στιγμές το ποδόσφαιρο ωχριά μπροστά στις πολιτικές ή πολεμικές εξελίξεις όπως ήταν αυτές που ξεκίνησαν μετά το «ΟΧΙ» της 28^ης Οκτωβρίου του 1940. Η Ελλάδα επισήμως μπήκε στον Παγκόσμιο Πόλεμο, ούσα σε εμπόλεμη κατάσταση με την Ιταλία. Πολλοί ήταν οι παίκτες της ΑΕΚ που επιστρατεύθηκαν το 1940. Το πρωτάθλημα διεκόπη και έτσι ανακόπηκε το πρώτο σκίρτημα του περήφανου Αετού μας. Παρά το γεγονός πως το πρωτάθλημα άτυπα συνεχιζόταν και η ΑΕΚ το κατακτούσε, τα πρωταθλήματα δεν αναγνωρίστηκαν ποτέ.

Την άνοιξη του 1942 αποφασίστηκε από τις δύο μεγάλες αθηναϊκές ομάδες, τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, η διεξαγωγή φιλικού αγώνα, με σκοπό την οικονομική βοήθεια των νοσηλευόμενων στο νοσοκομείο «Σωτηρία». Παρά το γεγονός πως αρχικά οι κατοχικές δυνάμεις συμφώνησαν στη διεξαγωγή του αγώνα, λίγο πριν αυτός ξεκινήσει, όρισαν αυστριακό διαιτητή και απαίτησαν μέρος των εσόδων του αγώνα. Οι δύο μεγάλοι αρχηγοί Κρητικός και Μαρόπουλος, συμφώνησαν ο αγώνας να μην γίνει, μεταφέροντας την απόφασή τους και στους 20 χιλιάδες φίλους που είχαν κατακλύσει το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Έτσι, οι παίκτες των δύο ομάδων μαζί με τους φιλάθλους πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας στους δρόμους της Αθήνας με τελικό προορισμό την Ομόνοια, δηλώνοντας τη δυσαρέσκειά τους για τη ναζιστική κατοχή, σημειώνοντας μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις εκείνης της ζοφερής εποχής.

Είναι στιγμές που το ποδόσφαιρο και ο αθλητισμός γενικότερα, μπορούν να αποτελέσουν την κινητήριο δύναμη για κοινωνικές ομάδες που υπό άλλες συνθήκες δε θα είχαν κανένα σημείο επαφής. Αν ειδικά αναλογιστούμε πως στα πρώτα χρόνια ίδρυσης των ομάδων οι φίλοι και αθλητές των Συλλόγων είναι άρρηκτα ακόμα συνδεδεμένοι με το αρχικό Καταστατικό, τότε αντιλαμβανόμαστε πως είναι δύσκολο να συνυπάρξει η Αστική τάξη με τους τότε Πρόσφυγες. Ωστόσο, το κοινό συμφέρον και η κοινή ανιδιοτελής αγάπη για την Πατρίδα, οδήγησε τους πάντες στην κοινή γραμμή αντίδρασης κατά της κατοχής. Ζήτω η 28^η Οκτωβρίου!