Kαλή Χρονιά !

Οι δεσμεύσεις τηρούνται αδέρφια κι έστω στο παρά πέντε επιστρέφω για την τελευταία ανάρτηση του 2012. Ευχαριστώ όλους σας μαζί και τον καθένα ξεχωριστά για την στήριξη σας στο Blog της αγνής αγάπης για τον Δικέφαλο, της ανιδιοτέλειας, του χόμπι, της σοβαρότητας και της έλλειψης φανατισμού.

Θέλω να ευχηθώ μια καλή, παραγωγική και γεμάτη Υγεία χρονιά σε όλους μας.

Εύχομαι σε όλους σας ένα υπέροχο πρωτοχρονιάτικο βράδυ που ελπίζω να αποτελέσει το εφαλτήριο για μια εξαιρετική χρονιά.

Κάποια στιγμή ίσως υπό την επήρεια ρωσικών, σκωτσέζικων, αμερικάνικων, μεξικάνικων, ελληνικών ή και γερμανικών ποτών θα σκεφθούμε για λίγο την ΑΕΚαρα μας με αισιοδοξία.

Καλά Χριστούγεννα

 

Εύχομαι Χρόνια Πολλά και Καλά Χριστούγεννα σε όλους σας, με Υγεία, Ευτυχία και Αγάπη.

Το blog θα επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς λίγο πριν τη λήξη του έτους.

Ενωσίτης

Η φέτα στα φασολάκια

 

Με τα Χριστούγεννα να βρίσκονται προ των Πυλών, το γιορτινό τραπέζι να ετοιμάζεται και την αξία της Οικογένειας σε ετήσιο υψηλό ο χρόνος και η σκέψη στην ΑΕΚ είναι περιορισμένος. Ακόμη και για αυτά τα μαύρα ΑΕΚουγεννα όπως αποκαλούνται, ευχόμαστε σε ένα χρόνο από σήμερα απλώς να υπάρχουμε. Κάτι που δεν είναι δεδομένο, όπως δεδομένη δεν είναι ούτε η σημαντικότερη ευχή που μπορείς να δώσεις σε έναν άνθρωπο, δηλαδή η ΥΓΕΙΑ. Η Υγεία εκτιμάται μόνο όταν απολεσθεί και η ΑΕΚ για αυτούς που την αγαπούν αλλά δεν της δίνουν σημασία θα εκτιμηθεί αν χαθεί. Διότι δεν είναι τα πρωταθλήματα, οι επιτυχίες, οι τίτλοι, τα γκολ, αλλά η έννοια της Κυριακής, της ομάδας, της φανέλας, του γηπέδου που υπάρχει άσχετα αν ο καθένας μας δεν το επιλέγει.

Για να μην φανούμε υπερβολικοί, η ζωή μας θα συνεχιστεί κανονικά αν δεν υπάρχει ΑΕΚ. Η ΑΕΚ δεν είναι η ζωή μας, είναι όμως κομμάτι αυτής. Το πρωτοφανές συναισθηματικό δέσιμο που όμοιό του θεωρώ πως δεν υπάρχει σε καμία άλλη ομάδα μας κρατά αλληλένδετους με αυτήν. Και χωρίς αυτήν, πιθανότατα να χάνεται μια όμορφη έκφανση της ζωής μας. Πατάτες τηγανητές τρώγονται χωρίς αλάτι, αλλά πόσο ωραιότερες είναι αν βάλεις πάνω σε αυτές; Κάτι τέτοιο είναι η ΑΕΚ! Το αλάτι στις πατάτες, η φέτα στα φασολάκια, το ζαμπόν στο τοστ, το τσιγάρο στον καφέ, η φάτνη στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ο κεραυνός στην βροχή, το Ηλιοβασίλεμα το καλοκαίρι, η ποδοσφαιροκουβέντα στην ταβέρνα, τα λουλούδια στα μπουζούκια, το τζάκι τον χειμώνα και δεκάδες άλλες παρομοιώσεις που μπορούν να ειπωθούν τονίζοντας το μεγαλείο αυτής της ομάδας. Αν ακούσετε τη λέξη «κίτρινο» δεν σας κάνει κλικ. Αν ακούσετε τη λέξη «μαύρο» επίσης! Αν όμως ακούσετε «κιτρινόμαυρο»; Αυτό θέλω να πω, αν αντιλαμβάνεστε την σκέψη μου…

Δεν μπορώ να αναλωθώ σε συζητήσεις περί ποδοσφαίρου για αυτή την ομάδα. Ζώντας με τις αναμνήσεις μιλάμε για την ουσία της ΑΕΚ που είναι ο αθλητισμός. Ο πολιτισμός, η κουλτούρα και η σκέψη που προκαλεί αυτή η ομάδα μας έχουν κάνει να λησμονούμε πως επί της ουσίας παίζει ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή βόλεϊ. Η ΑΕΚ άθελά της σε μορφώνει, κάνοντας σε να ανακαλύψεις όρους πολιτικών, οικονομικών ή νομικών επιστημών. Να σε κάνει υποψιασμένο και να αναζητάς τη νομιμότητα ή τον τρόπο που θέτεις τα πράγματα προς συζήτηση ή σκέψη μέσω των επιχειρημάτων για την δικαίωσή της. Η αδικία προς αυτή την ομάδα δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας μας, αλλά δυστυχώς θλιβερή πραγματικότητα. Περιμένοντας να σημάνουν οι καμπάνες…

Εξευτελισμός

 

Ντροπιαστικός αποκλεισμός από την Καβάλα, με πάρα πολλά ερωτήματα σε σχέση με κάποιους ποδοσφαιριστές που διαθέτει η ομάδα, με την προσέγγιση του αγώνα από τον προπονητή, με τα 1200 το πολύ άτομα στο γήπεδο, με τον Βοσκάκη που πραγματικά έχασε τον μπούσουλα, αλλά και την πραγματική παρωδία παιχνιδιού που διεξήχθη χθες στο παγωμένο κυριολεκτικά και μεταφορικά ΟΑΚΑ.

Ορισμένοι άνθρωποι, πολίτες αυτής της χώρας, φοιτητές, απόφοιτοι Λυκείου, δεν γνωρίζω την ακριβή τους ιδιότητα είναι η αλήθεια, σίγουρα πρέπει να πάψουν να αυτοαποκαλούνται ποδοσφαιριστές. Ας περιοριστούν να το κάνουν, προς τέρψιν του φλερτ μιας και ιντριγκάρει διάφορες γυναίκες. Διότι δεν μπορεί πχ ο Τσουκαλάς να λέγεται ποδοσφαιριστής κοιτώντας την χθεσινή του εμφάνιση. Αποκορύφωμα της απαραδεκτοσύνης του, το ότι περιφερόταν σα να κάνει τζόγκινγκ στο πάρκο χωρίς να βλέπει την μπάλα σε μια φάση του πρώτου ημιχρόνου που το παιχνίδι παιζόταν 2 μέτρα μακρία του. Ο Γκερέιρο, δεν μπορεί να λέγεται επαγγελματίας παίκτης χωρίς να μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα. Ο Γροντής που έχει και μια αξιοπρεπή θεωρητικά τεχνική δεν γίνεται να επιχειρεί στο 80^ο λεπτό ένα σουτ και να μην βρίσκει την μπάλα με το παπούτσι. Ο Κατσικοκέρης, είναι ένα σοου από μόνος του καθώς αδυνατεί να κρατήσει την κατοχή της μπάλας άνω του ενός δευτερολέπτου. Αρκετά με αυτό(ν). Ο Αραμπατζής που παίζει ποδόσφαιρο 10 χρόνια και πανικοβάλλεται σε έναν αγώνα Κυπέλλου με την Καβάλα αδυνατώντας να μπλοκάρει ένα σουτ στην γωνία του, πρέπει να προβληματίσει τόσο τον ίδιο, όσο και διαχρονικά τους παράγοντες και προπονητές της ΑΕΚ.

Ο Λίνεν, παρέταξε μια ομάδα αναπληρωματικών χωρίς να έχει κανέναν βασικό στον πάγκο με το επόμενο παιχνίδι μας να διεξάγεται την 5^η Ιανουαρίου. Έχει εμμονή με τον Μπουγαϊδη, είναι πλέον εμφανές. Δεν λέω πως είναι ο νέος Μαλντίνι, αλλά το να βάζεις έναν πανύψηλο, αδύναμο, αργό και χωρίς τεχνική κατάρτιση παίκτη στο αριστερό άκρο της άμυνας είναι το λιγότερο ύποπτο και δεδομένα επικίνδυνο. Επιπρόσθετα, το να μην βρεις δίχτυα απέναντι στην Καβάλα σε 180 αγωνιστικά λεπτά πρέπει να σε προβληματίσει.

Για τον Βοσκάκη τα λόγια είναι περιττά, βαριέμαι να μετρήσω τις κάρτες που έβγαλε χθες( πρέπει να είναι πάνω από 10) και πλέον δεν αποτελεί είδηση το γεγονός πως δεν μας δόθηκε πέναλτι.