Δευτέρα 16 Απριλίου 2012

Η ιστορία της ΑΕΚ ( Μέρος Β')


Η χρυσή δεκαετία του ’70 βρήκε την ΑΕΚ εδραιωμένη στο ελληνικό ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι ως μια ομάδα που παίζει θεαματικό ποδόσφαιρο, έχοντας στις τάξεις της πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές αλλά και ένα γήπεδο αντάξιο του ονόματος της. Η κατασκευή της Σκεπαστής το 1979, ήταν η τελευταία μεγάλη κληρονομιά που άφησε ο Λουκάς Μπάρλος στο Δικέφαλο και μια κερκίδα που αργότερα θα έπαιζε πρωταγωνιστικό ρόλο στα κιτρινόμαυρα τεκταινόμενα… 

Η δημιουργία της Θύρας 21 το 1975, συσπείρωσε τους πολλούς μεν, ανοργάνωτους δε οπαδούς μας δημιουργώντας ένα σύνδεσμο ο οποίος θα στήριζε με τη φωνή του κάθε βήμα της ΑΕΚ. Στον εν λόγω σύνδεσμο, υπήρξε διάσπαση το 1982, όταν ορισμένοι οπαδοί θεώρησαν πως είχε χαθεί η «μαγιά» στο πέρασμα των χρόνων. Τότε γεννήθηκε η θρυλική «Ορίτζιναλ 21». Μια οργάνωση, οπαδών της ΑΕΚ που ως στόχο έχει την παρουσία οπαδών όπου και για όποιο σπορ υπάρχει φανέλα με τον Δικέφαλο. Φέτος, παρεμπιπτόντως, συμπληρώνει 30 χρόνια από την ίδρυσή της. Χρόνια πολλά και σε αυτήν. 

Η δεκαετία του ’80 ταυτίστηκε με τα πέτρινα χρόνια της ΑΕΚ, της εποχής Ζαφειρόπουλου, των μέτριων ποδοσφαιριστών, του ΟΑΚΑ, και ως αποκούμπι για την τότε γενιά οπαδών, προβάλλει το κύπελλο του ’83 εναντίον του ΠΑΟΚ αλλά και ο μέγιστος Θ(Ε)ωμάς Μαύρος. Ο άνθρωπος γκολ, ο άνθρωπος που έκανε πάντοτε περήφανους τους Ενωσίτες, ο άνθρωπος που έμεινε στα δύσκολα, ο άνθρωπος που είπε την ΑΕΚ «καψούρα». Οι μεγάλες στιγμές της ομάδας ήταν αποσπασματικές, αλλά και καθηλωτικές. Η νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης, οι νίκες σε ντέρμπι και το πάθος ξεχείλιζε σε μια εποχή που μετρούσαμε φίλους και κυνηγάγαμε εχθρούς πολλές φορές εκ των έσω. Η ελπίδα δεν έλειπε ούτε από την τότε ΑΕΚ.

 Οι ακαδημίες της ομάδας μας εκείνη την εποχή, ανθούσαν βγάζοντας μεγάλα ταλέντα της εποχής τα οποία όμως δεν πρωταγωνίστησαν με την ΑΕΚ πέραν ενός . Του Στέλιου Μανωλά, που υπηρέτησε την ΑΕΚ για 20 χρόνια, όσα ακριβώς διήρκεσε και η καριέρα του. Γεωργαμλής, Βλάχος πήγαν στον Παναθηναϊκό ενώ ο Δίντσικος τραυματίστηκε και δεν αγωνίστηκε ποτέ σε υψηλό επίπεδο ενώ όπως μαρτυρούν οι περισσότεροι είχε τις δυνατότητες.


Καλοκαίρι ‘88
είναι η χρονιά σταθμός στην ιστορία του συλλόγου μας, είναι η χρονιά από την οποία έχουν ξεκινήσει τα πάντα γύρω από την ΑΕΚ τα τελευταία σχεδόν 25 χρόνια. Είναι η χρονιά που ο Ντούσαν Μπάγεβιτς αναλαμβάνει προπονητής στην ομάδα, επί προεδρίας Στράτου Γιδόπουλου. Ουδείς, μπορούσε να προβλέψει τις δεκάδες εκφάνσεις που θα δημιουργούσε η προσωπικότητα του Μπάγεβιτς. Ενός ανθρώπου που έχει ταυτιστεί με την ΑΕΚ στα καλύτερα και τα χειρότερά της ( εν τη απουσία του). Βάζοντας για λίγο την προσωπική μου πινελιά, λέω το εξής. Προδότης ; Ναι. Ο καλύτερος; Ναι. Μας καλόμαθε; Ναι.  ζήσαμε τις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας μας με αυτόν στον πάγκο; Ναι.  Μετάνιωσε;  Ναι. ναι μετάνιωσε κι όποιος δεν το βλέπει απλώς εθελοτυφλεί. Κοιτώντας την ιστορία, απαλλαγμένος από τη «ζέστη» του τότε παρόντος, ανακαλύπτω πως το μαύρο καλοκαίρι του ΄96, τρεις λέξεις αντικατοπτρίζουν πλήρως το ερώτημα στο αν μας πούλησε ο Μπάγεβιτς: «Ναι μεν, αλλά», είναι αυτές. Πράγματι, όφειλε στον κόσμο που επί μια οκταετία τον λάτρεψε μια καλύτερη αντιμετώπιση. Μια πιο ειλικρινή στάση, μια πιο «ντόμπρικη» εξήγηση. Δεν πρέπει όμως να φέρνουμε τα πράγματα μονάχα όπως θέλουμε ή δεν θέλουμε να τα κρίνουμε. Ο Μπάγεβιτς εκείνο το διάστημα ήταν σε κόντρα με τον τότε πρόεδρο μας και πιθανώς μετά την μεγάλη έκταση που πήρε το ζήτημα, το θέμα με τον Τροχανά να φαίνεται «ψύλλος στ’αχυρα»…Δεν είναι… και τελειώνω την παρένθεση εδώ.
’89.
Ο «θρύλος» αναφέρει πως ο οικοδεσπότης του μπλογκ, βαφτίστηκε ΑΕΚτζης την 7η Μαίου του 1989. Αμέσως μετά το μεγάλο σλάλομ των Οκόνσκι και Καραγκιοζόπουλου στην αρένα του ΟΑΚΑ, που χάρισε τον τίτλο στην ΑΕΚΑΡΑ. Αμέσως μετά το πέρας του αγώνα, ο πατέρας μου φημολογείται πως τραγουδούσε όλο το βράδυ συνθήματα ,  ψάλλοντας τον ύμνο πάνω από το παιδικό κρεβάτι. Δεν είμαι σε θέση να το επιβεβαιώσω, όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, ωστόσο πάντοτε θυμάμαι την περιγραφή για το ματς του ΑΙΩΝΑ. Το ματς που έδωσε τη δυνατότητα στο σύλλογο να απαλλαχθεί από το άγχος του πρωταθλήματος και στον Ντούσαν Μπάγεβιτς 2 χρόνια για να παρουσιάσει την καλύτερη ΑΕΚ όλων των εποχών από το 1991 έως το 1996. Μια ομάδα που μνημονεύεται μέχρι και σήμερα για το άλλο επίπεδο στο οποίο έπαιξε το άθλημα. 


*Το τρίτο και τελευταίο μέρος… αύριο…  

1 σχόλιο:

dodos21 είπε...

Ο θρύλος...είναι μερικός σωστός άλλωστε αυτή είναι και η έννοια του θρύλου....
Ο πατέρας σου αντί για νανούρισμα σου τραγουδούσε το...original σε αγαπώ και όπου πας πάντα θα σε ακολουθώ !!!! από την ημέρα που γεννήθηκες και επί Τόζα όταν γυρίσαμε στην Νέα Φιλαδέλφεια και άρχισε η ανάκαμψη μετά από τα πέτρινα χρόνια !!!!