Πέμπτη 31 Μαΐου 2012

τι θα μας ξημερώσει το μέλλον;


Φτάσαμε στο «και πέντε», στο «μη παρέκει», στο «ως εδώ», όπως θέλετε και σας εκφράζει πείτε το. Η ΑΕΚ που μάθαμε μικροί δεν υπάρχει πια. Η πρωταγωνίστρια ομάδα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ που φιγουράριζε στις πρώτες θέσεις των πρωταθλημάτων, έχει δώσει τη θέση της σε μια ΑΕΚ ακέφαλη, αφερέγγυα, ανυπόληπτη ομάδα. Είναι , πλέον, ώρα για περισυλλογή, ζύγισμα των παραμέτρων και δουλειά στην προοπτική. Το πρώτο βήμα είναι να κατορθώσουμε να αντιληφθούμε το που βρισκόμαστε. Η απόφαση που αναμένεται να ληφθεί εντός της ημέρας, επί της ουσίας θα στερεί το δικαίωμα μετεγγραφών, ανανεώσεων και οποιασδήποτε προοπτικής στην ομάδα μας. Πρέπει να σκεφθούμε καλά τι θα κάνουμε. Θα παραμείνουμε στη Σουπερλίγκα παλεύοντας στο γήπεδο για την παραμονή μας, με πιθανότητα (στα όρια της βεβαιότητας) να επανέλθει το χρέος του «44» στα 140 εκατομμύρια, ή θα βαρέσουμε «κανόνι» και θα πάμε στην 4η εθνική; Κατά την άποψή μου, δεν υπάρχει καν δίλημμα.

Από αυτό εδώ το βήμα, ανέφερα τους κινδύνους που υπάρχουν για δυσκολία καταβολής χρημάτων και υπαρκτό το πρόβλημα της ΜΗ συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ήταν η εποχή που ο Αδαμίδης μας ζάλισε με τους Ισάεφ, την Σαμπάνσι και την Πετί Σατό. Έφθασε ο καταραμένος Ιούνιος που αποδεικνύει τα προβλήματα που δεν κρύβονται πλέον κάτω από το χαλί. Η μπόμπα έσκασε στα χέρια του Δημητρέλλου, που προφανέστατα δεν φταίει σε τίποτα.

Μόνη λύση, η 4η εθνική και χτίσιμο της ομάδας από την αρχή. Θα χάσουμε κόσμο, θα χάσουμε τη δυναμική μας αλλά είναι η μόνη λύση για ΟΣΟΥΣ είμαστε διατεθειμένοι να στηρίξουμε την ΑΕΚ να την ξαναδούμε ίσως πρωταγωνίστρια.

Καλημέρα αδέρφια, Καληνύχτα ΑΕΚάρα.

Τρίτη 29 Μαΐου 2012

Φτάσαμε στο "και πέντε"


Εκνευρισμένος τόσο καιρό για ακόμη μια φορά, δεν είχα το κουράγιο να γράψω. Οι δραματικές στιγμές που περιγράφαμε το χειμώνα δυστυχώς έχουν έρθει. Εκτέθηκα, ως ενωσίτης, για την επιστροφή Ντέμη. Πίστευα πραγματικά, και ήξερα πως κινεί τις διαδικασίες για να μπει ωστόσο κάτι χάλασε γεγονός που δυστυχώς αποβαίνει μοιραίο. Σήμερα, καλείται ο Βασίλης Ξενιάδης να δώσει την εγγυητική των 5 εκατομμυρίων ευρώ και η ΑΕΚ θα είναι δική του. Έτσι απλά. Μέσα σε όλα που ακούγονται είπε και κάτι σωστό, το γεγονός πως «δεν έχω κάτι να διαλύσω». Με αυτή τη λογική βέβαια, μπορώ κι εγώ να μπω στην ΑΕΚ, εφόσον «δεν έχω κάτι να διαλύσω» και να συνεχίσω την προσπάθεια του Δημητρέλλου που επίσης δεν έχει φράγκο, να γυρνάω στα Υπουργεία και τις εφορίες και να παρακαλάω για παρατάσεις στις πληρωμές και απεμπλοκές των δεσμευμένων εσόδων της ΑΕΚ.

Παππάς και Νοτιάς είναι δύο άνθρωποι που κατά τη δική μου άποψη, βοήθησαν πάρα πολύ την ΑΕΚ. Όσο χρήματα και να έβαλε ο Παππάς, πάντα του ζητάμε κάτι παραπάνω που όπως δηλώνει ο ίδιος αδυνατεί να βάλει. Τον πιστεύω. Για τον Νοτιά η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική, ωστόσο στην κατάσταση που είμαστε όλα μου φαίνονται μη αναστρέψιμα για ακόμη μια φορά και δεν ξέρω σε ποιον πρέπει να επιρρίψω ευθύνες.

Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Και τώρα... τι;


Η αβεβαιότητα είναι το κύριο στοιχείο που «έβγαλε» η σημερινή γενική συνέλευση. Από εδώ διαβάσατε για την παρουσία του Νικολαϊδη στην ΑΕΚ που αυτή τη στιγμή φαντάζει δύσκολη. Η δικαιολογία περί οικονομικής αβεβαιότητας στη χώρα, μπορεί να φαντάζει δικαιολογία που πείθει κάποιους, αλλά δεν πείθει τους πάντες. Ο καθένας έχει την άποψη του,  η δική μου είναι πως πιστεύω σε αυτόν τον άνθρωπο και πραγματικά θεωρώ πως για να μην μπαίνει ΑΥΤΗ τη στιγμή, πραγματικά θεωρεί πως δεν έχει κάτι να προσφέρει.

Τα σενάρια Μπαϊρακτάρη τα κοιτάω με επιφύλαξη, μακάρι ο άνθρωπος να έχει τέτοιες βλέψεις και τέτοια οικονομική ευρωστία. Το ζητούμενο όμως είναι πως αυτή τη στιγμή η επιβίωση της ΑΕΚ κρίνεται από 2,5 εκ ευρώ. Πολύ απλά. Ο Δημητρέλλος, που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη διοίκηση καλείται να αποφασίσει για το μέλλον της ομάδας μας. Μπορεί να φαίνεται απλό, όμως δεν είναι. Φτάσαμε στο σημείο, ένας άνθρωπος που δίνει 3,5 ευρώ να συζητά να αγοράσει την ΑΕΚ. Μας αρέσει, ή όχι, αυτή είναι η πικρή , ΠΙΚΡΟΤΑΤΗ αλήθεια. Και πρέπει ΟΛΟΙ να την κοιτάξουμε ΚΑΤΑΜΑΤΑ.  Ωστόσο, στο σημείο που είναι η ομάδα μας πολύ φοβάμαι πως οι επαναλαμβανόμενες εκκλήσεις για βοήθεια, δεν βοηθούν σε αυτή τη φάση. Ας έρθει ο Μπαϊρακτάρης, να επωμιστεί το κόστος –εφόσον λέει ότι μπορεί- και ό,τι είναι να γίνει, ΘΑ ΓΙΝΕΙ. Ούτως ή άλλως, στην παρούσα φάση δεν έχουμε να χάσουμε κάτι, μιας και το ταμείο είναι άγνωστη λέξη στα Σπάτα.

ΕΝΩΣΙΤΗΣ

Δευτέρα 21 Μαΐου 2012

Μια απο τα ίδια


Δεν μου αρέσει να αποποιούμαστε των ευθυνών μας. Δεν μου αρέσει να βλέπουμε το δέντρο και να  χάνουμε το δάσος. Δεν μου αρέσει η ΑΕΚ αυτής της εποχής. Δεν  μου αρέσει όμως και η αντιμετώπιση η οποία έχει από τους διαιτητές, τους επόπτες τους δικαστές και κάθε λογής αξιωματούχους που έχουν κληθεί κατά καιρούς να αποφασίσουν για ΕΜΑΣ.

Ο χθεσινός αγώνας στο ΟΑΚΑ με τον παναθηναϊκό απέδειξε για ακόμη μια φορά  την διοικητική και κυρίως παρασκηνιακή ανυπαρξία που διέπει την ΑΕΚ τα τελευταία πολλά χρόνια. Στον πρώτο γύρο όπου επικρατήσαμε με 2-0 του παο, το πέναλτι του Βύντρα( που προφανώς δεν δόθηκε) πέρασε στα ψιλά. Το πέναλτι του Ιτάνζ στον Κλωναρίδη ούτε καν μνημονεύεται στο Ατρόμητος – ΑΕΚ 1-0. Το γκολ του Λύμπε χθες, ακυρώθηκε και δεν έδωσε τη δυνατότητα στην ομάδα μας να προηγηθεί στο σκορ και να κοιτάξει (έστω και εξ αποστάσεως) το σεντόνι του Τσου-λου. Η αλλοίωση του αποτελέσματος είναι πέρα από κάθε αμφιβολία όμως. Πολύ απλά.

Είναι τέτοια μικρά πραγματάκια που πολλές φορές στου στερούν τη δυνατότητα όχι της υπέρβασης, αλλά της φιλοδοξίας, της προοπτικής και γενικότερα του ενθουσιασμού. Γιατί να μην πάρεις αυτό που δικαιούσαι; Τι να πω…

Oσο για τον Κωστένογλου (που δεν έχω μιλήσει όλο αυτόν τον καιρό) χθες πραγματικά ξέφυγε εντελώς. Ακατανόητες επιλογές τόσο κατά την ανεξήγητη έμπνευση Φούντα, όσο και για την ακόμα πιο ανεξήγητη αλλαγή του 10 λεπτά μετά που θύμισε αγώνα μπάσκετ.
Η ολοκλήρωση της σαιζόν μας βρίσκει να περιμένουμε τον Ντέμη και σίγουρα το άγχος για την επόμενη μέρα κυριαρχεί.

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Απίστευτα πράγματα!


Είμαι σοκραρισμένος, όχι –δυστυχώς από την επίθεση- στο πούλμαν της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού (τα έχουμε δυστυχώς συνηθίσει), αλλά από το πρωτοσέλιδο του χαρτιού Γαύρος. Ντρέπομαι να την χαρακτηρίσω εφημερίδα. Δείτε το!

Σε αυτό λοιπόν το βδελυρό πρωτοσέλιδο, αναγράφεται πώς ο γγΑ «δυναμιτίζει τα πλειοφς, προκαλεί την κοινωνία, καθώς φαίνεται να προτείνει τη διεξαγωγή των τελικών παρουσία μαθητών ή κεκλεισμένων των θυρών».(!) Νομίζω πως επισήμως έχουμε τον αθλητισμό που μας αξίζει. Επίσης, χαρακτηρίζεται ως «καταστροφέας του ελληνικού αθλητισμού» ενώ συντάκτης της εφημερίδας διερωτάται «πόσο σοβαρά χτύπησαν οι Περπέρογλου και Σμιθ». Τι να πω; Είναι περιττά μερικές φορές τα λόγια, είναι να απορείς πως γίνεται να κυκλοφορούν τόσο αρρωστημένα μυαλά. Το γεγονός πως έχουμε φτάσει να μην εκπλησσόμαστε από το γεγονός πως κάποιοι επετέθησαν με μαρμαρόπετρες (!) σε πουλμαν τα λέει όλα βέβαια. Λυπάμαι πολύ, πάρα πολύ.
Δυστυχώς , όμως, υπάρχει και συνέχεια δια στόματος του Παναγιώτη Φασούλα, πρώην Δημάρχου Πειραιώς που ρωτάει στο «Φως τον σπορ». «Ποιος είναι αυτός ο Μπιτσαξής; Τι ζόρι τραβάει ο Μπιτσαξής και οι άλλοι που ανέβαλλαν το ματς; Ποιοι είναι αυτοί οι τύποι; Τι κάνουν ρε πούστη, τρελοί είναι;»
Αυτές οι φράσεις να τονίσω πως δεν ακούστηκαν από κάποιον συνδεσμίτη κατά τη διάρκεια συζήτησης με φίλους του, αλλά ακούστηκαν από πρώην αξιωματούχο του ελληνικού κράτους,  πρώην υποψήφιο βουλευτή, αλλά και έλληνα αθλητή που δόξασε τη φανέλα της εθνικής μας ομάδας. Ντροπή σου Φασούλα, ντροπή σου.
Σε περίπτωση που δεν αντιλαμβάνεστε την οργή μου, δείτε την φωτογραφία από το πουλμαν και καλή σας μέρα.


Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Για πάντα στις καρδιές μας!


Εγραφα χθες για τα «απαίσια» γκολ του Λύμπε… Γκολ σαν το χθεσινό εννοούσα, όχι εντυπωσιακά, όχι αξέχαστα αλλά πάντοτε σημαντικά. Ηταν όμορφα χθες στο ΟΑΚΑ, αποχαιρετώντας –όπως όλα δείχνουν- δυο τεράστιες προσωπικότητες της ΑΕΚ, εκ των σημαντικότερων τα τελευταία 10 χρόνια. Τόσο ο Νικόλας, όσο και ο Τραϊανός δείχνουν να φεύγουν από την ομάδα, ωστόσο είναι δεδομένο πως θα μείνουν για πάντα στις καρδιές μας. Αν φύγουν και με το δώρο της προοπτικής του Τσάμπιονς Λίγκ, ακόμα καλύτερα.

Αναμένοντας τον αγώνα της Κυριακής, έχουμε το βλέμμα μας καρφωμένο στο Αλιάνζ Αρίνα και τον τελικό Τσέλσι-Μπάγερν. Ως ΑΕΚτζηδες κι έχοντας έννομο συμφέρον υποστηρίζουμε τους Λονδρέζους, μιας και σε περίπτωση δικής τους κατάκτησης παρουσιαζόμαστε ως «ισχυροί» στον τρίτο προκριματικό γύρο έχοντας να αντιμετωπίσουμε μια εκ των Φέγενορντ, Μάδεργουελ, Βασλούι και άλλη μια που μου διαφεύγει. Να τονίσω, πως σε περίπτωση πρόκρισής μας από τον 3ο προκριματικό γύρο και συμμετοχής μας στα πλειοφ έχουμε εξασφαλισμένα 6 εκ ευρώ λόγω και της δεδομένης παρουσίας μας σε περίπτωση αποκλεισμού στο Γιουρόπα Λίγκ.

Ο αγώνας, λοιπόν, εναντίον του παναθηναϊκού αποκτά όπως καταλαβαίνεται μεγάλη σημασία. Το δεύτερο γκολ του Λεονάρντο χθες, μας ευνοεί σε περίπτωση ισοβαθμίας με τον ΠΑΟΚ οπότε η ισοπαλία δεν είναι το τέλος του κόσμου. Η ήττα όμως είναι.

Εντυπωσιάστηκα, δεν σας κρύβω με το πάθος που έβγαλε ο Ατρόμητος του Δώνη εναντίον του Παναθηναϊκού χθες στο Περιστέρι. Μέχρι και «ολε» είχαμε από παίκτες και οπαδούς των περιστεριωτών, με τον Δώνη να έχει λάσκα τα λουριά και να δίνει την ευκαιρία σε νέους παίκτες (αθανασίου) να ντεμπουτάρουν στην Σούπερ Λιγκ. Σοβαρότητα μηδέν από τον Γ.Δ. που επέλεξε να μην έχει παίκτες να παίξουν κόντρα στον παο, απλά για να είναι υπερπλήρης με την ΑΕΚ. Καραγκιόζηδες…