Να ξεκολλήσουμε απο τον πάτο

 

Απεχθάνομαι τις Σαββατιάτικες αναμετρήσεις μιας και το Σάββατο δεν προσφέρεται για ποδόσφαιρο αλλά για άλλες δραστηριότητες λίγο κοινωνικότερες της καρέκλας ενός γηπέδου. Η αρρώστια μας για την ΑΕΚ, όμως, δεν χωρά τέτοια πράγματα κι έτσι το ΟΑΚΑ και σήμερα είναι μονόδρομος. Απέναντι στον Λεβαδειακό του αρχισουβλατζή της Βοιωτίας Γιάννη Κομπότη. Είχα βρεθεί στο γήπεδο της Λιβαδειάς πέρσι, μαζί με φίλους ΑΕΚτζήδες βιώνοντας το θέατρο του παραλόγου κατά την είσοδό μας σε αυτό. Δεν μας χορήγησαν εισιτήρια καθώς οι ταυτότητες μας ανέγραφαν ως τόπο γεννήσεως την Αθήνα και εντέλει μπήκαμε έπειτα από παρέμβαση αδελφού Ενωσίτη από την Αλίαρτο. Αθάνατη ελληνική ηλιθιότητα και παντελής έλλειψη σκέψης.

Ο σημερινός αγώνας είναι προφανέστατα κρίσιμος όπως και κάθε άλλος άλλωστε για την φετινή ΑΕΚ. Χωρίς τον Φουρτάδο που στάθηκε άτυχος. Με εκνευρίζει αυτό το πράγμα με την ΑΕΚ που όταν κάποιος ποδοσφαιριστής από τον οποίο δεν έχουμε απαιτήσεις, καταφέρνει να παρουσιάσει μια αν μη τι άλλο αξιοπρεπή εικόνα κάτι γίνεται και μένει στα πιτς. Τη θέση του πιθανότατα θα πάρει ο Τσίτας που προσωπικά μ’αρέσει όποτε έχει αγωνιστεί. Ο Γιάγκο θα ξεκινήσει από τον πάγκο μιας και ο Κοντοές ήταν εξαιρετικός (και) ως σέντερ μπακ.

Περιμένω νέα καλή εμφάνιση από Κατίδη που ελπίζω να έχει βάλει οριστικά μυαλό.

Με τη νίκη.