Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Θα μπει, που θα πάει;


"Η ΑΕΚ είναι θρησκεία μας και δεν την αλλάζουμε με τίποτε, όπου και αν αγωνίζεται. Είτε στην Α' εθνική, είτε στην Γ' και στην Δ' εθνική εμείς θα την λατρεύουμε και θα την υποστηρίζουμε". Τα λόγια αυτά, ανήκουν στο Δημήτρη Τσάτη, ταμία του περίφημου club της Original στη Νέα Υόρκη. Λόγια που μιλούν στην καρδιά του κάθε Ενωσίτη και αποκτούν ακόμη μεγαλύτερο βάρος όταν γίνονται σε ένα μέρος τόσο μακρινό όπου όμως η καρδιά του Δικέφαλου Αετού χτυπά ασταμάτητα. Όπως και στη Μελβούρνη που είναι ακόμη πιο μακριά, αλλά και σε διάφορες πόλεις ανά τον κόσμο που κάποιοι Έλληνες μετανάστες κρατούν ψηλά τη σημαία της ΑΕΚαρας μας, ανήμποροι να «απαλλαχθούν» από το μεγαλείο της. Οσοι βρέθηκαν στη βράβευση του Νικολαϊδη στη Νέα Υόρκη ανέφεραν πως ο Ντέμης επί της ουσίας δηλώνει πως ξαναμπαίνει στην ΑΕΚ. 

Για να περιγραφεί η ιδιοσυγκρασία των οπαδών των τριών μεγαλύτερων ομάδων κάποιος είχε πει την εξής φράση που πάντα τη θυμάμαι σε συνθήκες σαν αυτή: «Πούλα στους Ολυμπιακούς ολυμπιακοφροσύνη, στους Παναθηναϊκούς γκρίνια και στους ΑΕΚτζήδες Ελπίδα..». Για την ελπίδα ζούμε, όνειρα κάνουμε και όσο είμαστε σε θέση να μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι, περιμένουμε! Η ελπίδα των περισσότερων αυτή τη στιγμή, έχει ονοματεπώνυμο: Ντέμης Νικολαϊδης. Ο καθένας για το δικό του λόγο αλλά όλοι ανεξαιρέτως κάτι περιμένουν πως μπορεί να κάνει. Για να κάνω και μια αγωνιστική παρομοίωση είναι σαν τον αγώνα εναντίον του παο το 1998. Έχουμε κάνει σωρεία ευκαιριών, έχουμε σκοράρει, έχουμε ισοφαριστεί και ο Βάντσικ έχει κατεβάσει τα ρολά. Περιμένουμε το αναπάντεχο καθώς ο Πολωνός μοιάζει ανίκητος. Κι έρχεται ο Νικολαϊδης στο ύψος της περιοχής να κάνει τη μυθική περιστροφή του και να το καρφώσει στο «Γ» της εστίας του παναθηναϊκού. «Η ζωή είναι ένα γήπεδο», όπως λέει ένα σύνθημα άγγλων ποδοσφαιρόφιλων και περιμένουμε αλληγορικά το γκολ. Θα μπει, που θα πάει…

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Μεγάλη Τσέλσι!


Καλημέρα φίλοι μου. Τι φανταστικός αγώνας ήταν ο χθεσινός. Η Τσέλσι, δίδαξε ποδόσφαιρο χθες σε μια αποθέωση ομαδικότητας, αυταπάρνησης, στρατηγικής και ηρωισμού. Αν και παρακολούθησα τον αγώνα στην αρχή χωρίς να υποστηρίζω κάποιον, κατά τη διάρκεια αυτού και συνεπαρμένος από τον τεράστιο Ντιντιέ Ντρογκμπά αγάπησα την Τσέλσι. Το μυθικό γκολ του Ραμίρες σε συνδυασμό με το γκολ-τρέλα του Τόρες ήταν όλα τα λεφτά. Αν είσαι οπαδός, φίλαθλος ζεις για γκολ σαν του Τόρες. Η Τσέλσι δεν έχει κάνει φάση σε όλο το ματς και έρχεται η στιγμή που ο Φερνάντο βγαίνει αντιμέτωπος με τον Βαλντές. Ένας μέσος οπαδός  της Τσέλσι, πρέπει να είχε μέσο όρο παλμών τους …120 χθες στο δεύτερο ημίχρονο.Η στιγμή που ο Τόρες περνά τον Βαλντές είναι που σκύβεις λίγο μπροστά, προφέρεις ένα σιγανό «γκολ» και μετά φωνάζεις με όλη σου τη δύναμη σπρώχνοντας τους εκάστοτε αρρωστημένους αδερφούς, που γίνονται ένα κουβάρι. Είναι το γκολ ξέσπασμα.(έτσι Κ.Δ.;)

Σκεφτόμουν έναν αντίστοιχο αγώνα που έχει δώσει η ΑΕΚ και πιθανώς να είχε τέτοια εξέλιξη αλλά και παρόμοια (τηρουμένων των αναλογιών) διακύβευση. Σίγουρα είναι το ΟΣΦΠ-ΑΕΚ του ’89 ένα τέτοιο παιχνίδι, ωστόσο δεν το έχω ζήσει για να είμαι σε θέση να το περιγράψω γλαφυρά.
Ο Τζον Τέρι με δικαίωσε για άλλη μια φορά, αποδεικνύοντας το πόσο μικρός παίκτης είναι. Μικρός, όχι στην ποδοσφαιρική του ικανότητα αλλά στον χαρακτήρα. Του λείπει ο χαρακτήρας του μεγάλου ποδοσφαιριστή και αυτός του αρχηγού. Δηλαδή, η ομάδα που ηγείσαι έχει 45 λεπτά να κυνηγήσει ένα τρόπαιο το οποίο της λείπει και δικαιωματικά της αξίζει έστω και μια κατάκτηση την τελευταία δεκαετία. Το Τσαμπιονς Λιγκ του 2008 έχει χαθεί από το χαμένο πέναλτι του Τζον Τέρι που κρατούσε την τύχη στα χέρια του Κι αυτός παει και κάνει χτύπημα εκτός φάσης την ώρα που ο αγώνας δεν έχει κριθεί;

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Ιστορικό ρεκόρ...


Η ομάδα μας φέτος δεν κατάφερε να κερδίσει την χειρότερη ομάδα που έχει παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια στα πρωταθλήματα των τελευταίων ετών. Τη Δόξα Δράμας του Μάκη Κατσαβάκη. Τερμάτισε όπως ήταν γνωστό από την προηγούμενη αγωνιστική στην ντροπιαστική πέμπτη θέση του πρωταθλήματος, ενώ σημείωσε συνολικά τέσσερις εκτός έδρας νίκες τη φετινή περιόδο(Πανιώνιος, Παναιτωλικός, Ξάνθη, Λεβαδειακός). Αναδείχθηκε ισόπαλη με Δόξα Δράμας, Εργοτέλη, Αστέρα Τρίπολης και Κέρκυρα ενώ ηττήθηκε από Οσφπ, παο, παοκ, άρη, ατρόμητο, οφη, πας γιάννινα. Ντροπή το δίχως άλλο. Μια ντροπή που ήρθε να προστεθεί στην φρικαλέα συγκομιδή της ομάδας μας την τελευταία τετραετία, καθώς σε 60 εκτός έδρας αγώνες που έχει κληθεί να δώσει έχει πάρει μόλις 17 νίκες.  Ποσοστό νικών που ντρέπομαι να αναφέρω. Τα πλειοφ τα περιμένω με φόβο θα έλεγα, καθώς δεν θέλει και πολύ για να ξεφτιλιστούμε. Η ομάδα, υπό το μανδύα των προβλημάτων παρουσιάζεται φρικτή και δεν υπάρχει η παραμικρή αγωνιστική ελπίδα, αλλά ούτε και απαίτηση( το χειρότερο). Η αγωνιστική συρρίκνωση της ομάδας είναι πρωτοφανής κυρίως λόγω της ταχύτητας με την οποία έχει πραγματοποιηθεί. Μέσα σε μόλις τέσσερα χρόνια, έχουμε απολέσει την αγωνιστική μας ταυτότητα και οι ήττες και ισοπαλίες έχουν γίνει από εξαίρεση, κανόνας. Ελπίζω ακόμα, αλλά χρειάζεται μια δραστική διοικητική και παράλληλα αγωνιστική λύση το συντομότερο. Ας ελπίσουμε πως αυτή θα γίνει μέσω του Νικολαϊδη.. καλή εβδομάδα σε όλους.

Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

Αποκλειστικό. Μπαίνει ΑΜΕΣΑ ο Ντέμης!



Εκτός συγκλονιστικού απρόοπτου, ο Ντέμης Νικολαϊδης θα αναλάβει τα ηνία της ΑΕΚ εντός των προσεχών ημερών… Δεν είναι μόνιμη λύση, και ο πρώην πρόεδρος μπαίνει με σκοπό να δει αν υπάρχει σωτηρία στο Δικέφαλο με αυτόν στον προεδρικό θώκο. Το διάστημα της αρχικής του παρουσίας, εκτιμάται περίπου στους δύο μήνες, όπου θα διαπιστώσει αν είναι σε θέση να τρέξει την εταιρία. Ο κόσμος της ομάδας, θα κληθεί εκ νέου να βάλει πλάτη, όχι μέσω κινήσεων τύπου Σαπόρτερς, αλλά με την αγορά καρτών διαρκείας που πιθανολογείται πως θα κυκλοφορήσουν λίαν συντόμως. Περισσότερα τις υπόλοιπες μέρες…
ΕΝΩΣΙΤΗΣ.

Δεν ξεχνώ...


Το ημερολόγιο έγραφε 20/4/2008, όταν η ΑΕΚ επικρατώντας του Αστέρα Τρίπολης κατακτούσε το 12ο πρωτάθλημα της ιστορίας της, έχοντας τις περισσότερες νίκες στο πρωτάθλημα, την καλύτερη επίθεση, την καλύτερη άμυνα, τον πρώτο σκόρερ, τις περισσότερες εκτός έδρας νίκες, αλλά και έχοντας επικρατήσει του βασικού αντιπάλου της με 4-0 λίγε εβδομάδες πριν. Το πρωτάθλημα δεν κατοχυρώθηκε ποτέ στα χαρτιά, χάρη σε μια σκανδαλώδη απόφαση της ΕΠΟ, που προσαρμόζοντας αποφάσεις διεθνών δικαστηρίων στα μέτρα της, επέλεξε να μην τα αφήσει να βγάλουν πόρισμα δίνοντας στον ΟΣΦΠ ένα από τα πιο κάλπικα πρωταθλήματα στην ιστορία του. Ένα πρωτάθλημα, που χαρακτηρίστηκε από το θέμα Βάλνερ, από σκάνδαλα διαιτησίας, από ιστορίες ντόπινγκ και αλλά και την γελοιότητα του μετέπειτα νομικού συμβούλου της ΠΑΕ ΟΣΦΠ Βασίλη Γκαγκάτση. Αναλυτικά το σκανδαλώδες πρωτάθλημα εδώ…http://aek-247.blogspot.com/2011/07/247_26.html
Ηταν μια χρονιά που η ΑΕΚ του Ρίμπο, του Δέλλα, του Λύμπε, του Μπλάνκο, του Εντίνιο, του Καφέ, του Γεωργέα, του Παπασταθόπουλου, του Ζήκου και όλων των άλλων έδινε την πολυπόθητη γροθιά στο κόκκινο κατεστημένο, το οποίο της αφέρεσε εντέλει το πρωτάθλημα…


Πέμπτη 19 Απριλίου 2012

Γαύροι, Ε γάυροι...


Σταματώ για λίγο την αναδρομή στην ιστορία της ΑΕΚ, που λόγω φόρτου εργασίας έχει ούτως ή άλλως πάει πίσω για να επιστρέψω στην μαύρη επικαιρότητα. 14 ηλίθια άτομα χθες ανήρτησαν το γνωστό και μη εξαιρετέο πανώ κατά του Νικολαϊδη που τον αποκαλούν χαφιέ. Δικαιώμά τους, αν το είχαν στην κερκίδα, αν φώναζαν κατά του Ντέμη. Δεν είναι όμως δικαίωμά τους, να μπουν μέσα να προκαλούν τον κόσμο με χειρονομίες, με απειλές και με όπλο τους τον τραμπουκισμό. Οι θύρες 5-7-9-11 εξαγριώθηκαν με το περιεχόμενο του πανώ και ζήτησαν να κατέβει καθώς Ι. δεν αντιπροσωπεύει εμάς τους υπολοίπους όπως το κότσαραν μπροστά μας και ΙΙ. δεν μας αρέσει η λογική του «έτσι θέλω» και «κάνω ό,τι γουστάρω». Οι αντεγκλήσεις δεν άργησαν να ξεκινήσουν και η παρέα των δεκατεσσάρων προσέγγισε την κερκίδα φτύνοντας τον υπόλοιπο κόσμο, που με τη σειρά του τους έδωσε αξία πετώντας τους αντικείμενα. Οι 14 φασίστες δεν σταμάτησαν εκεί το έργο τους και κατεβάζοντας το πανώ ανέβηκαν στην κερκίδα( αφού το γήπεδο είναι τσιφλίκι τους όπως έχει καταλάβει και ο τελευταίος άνθρωπος) προπηλακίζοντας ανθρώπους και βάζοντας σωματώδη άτομα αδιευκρίνιστης νοητικής ικανότητας να φιλτράρουν τις λέξεις που ακούγονται από άτομα του γηπέδου. Ο,τι δεν τους άρεσε είχε ως αποτέλεσμα τον άμεσο προπηλακισμό και την λεξική επίθεση που ευτυχώς έμεινε στα λόγια. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι θα συνέβαινε αν ένας από αυτούς τους αλήτες σήκωνε το χέρι του καθώς η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι, ωστόσο για άλλη μια φορά στην ΑΕΚ γινόμαστε μάρτυρες της Χούντας των ηλιθίων και των μειονοτήτων. Περαστικά