Οχι άσχημα για πρώτο ματς...

Ευχάριστη έκπληξη η απόδοση της ομάδας στο φιλικό με την Πρέστον (ομάδα τρίτης κατηγορίας Αγγλίας) παρά την άδικη βάση της εικόνας του αγώνα ήττα με 1-0 στο 89’. Διακρίθηκαν Τσίτας, Αρκούδας, Μπουγαϊδης, ο μακρυμάλλης Νικολιάς ενώ θετικοί ήταν ο υπό δοκιμή Γιάγκο, ο Καλογέρης, ο Βαλεντίνος Βλάχος αλλά και ο Σταματής έδειξε κάποια θετικά στοιχεία. Αρνητική εντύπωση προκάλεσε ο αρχηγός (!) Παναγιώτης Λαγός και ο Γκερέιρο. Ο δεύτερος βελτιώθηκε κάπως στο 15λεπτο που αγωνίστηκε στο δεύτερο μέρος αλλά σίγουρα περίμενα περισσότερα ειδικά αν συγκριθεί με τους νέους συμπαίκτες του. Η ομάδα δίνει αύριο πολύ δύσκολο φιλικό με την Μπλάκμπερν και η σημερινή εμφάνιση πρέπει να αποτελέσει οδηγό.

Ο φόβος στον οποίο αναφερόταν ο Βαγγέλης Βλάχος πριν ταξιδέψει η ομάδα για την Αγγλία αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, καθώς οι ποδοσφαιριστές μας δεν μπορούσαν για τα πρώτα 20 λεπτά να κρατήσουν την κατοχή της μπάλας πάνω από 5 δευτερόλεπτα. Όταν κατάλαβαν πως δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από τους αντιπάλους τους, ανέβηκαν αισθητά και αδιαμφισβήτητα τους άξιζε ένα γκολ, αν όχι η νίκη. Το δοκάρι του Τσίτα ήταν η καλύτερη στιγμή περίπου στο 70’, ενώ απειλήσαμε και με κάποια μακρινά σουτ.

Με αυτά που άκουγα, περίμενα να δω κάτι πολύ χειρότερο. Αν μη τι άλλο τα παιδιά, αν και με ελάχιστες παραστάσεις έδειξαν θετικά στοιχεία. Ας ελπίσουμε να υπάρξει ακόμη μεγαλύτερη βελτίωση στο μέλλον!

Και Άγιος ο Θεός

Διαβάζω στο ΑΕΚ365 την κατάσταση που επικρατεί στην ομάδα μας. Το άγχος που κουβαλούν οι άπειροι ποδοσφαιριστές μας, το δυσβάσταχτο για αυτούς βάρος της φανέλας της ΑΕΚ. Λέμε αυτά για τις φανέλες τόσα χρόνια και να που αποδεικνύεται πως ισχύουν. «Κάνουν απίστευτη προσπάθεια αυτά τα παιδιά, αλλά ήθελαν και την εμπειρία δίπλα τους. Τώρα δείχνουν φοβισμένα. Δεν μιλάνε στις προπονήσεις από το άγχος τους. Θέλω να μιλάνε μεταξύ τους, να συνεννοούνται στο γήπεδο και δεν ακούω τις φωνές τους από το άγχος και τον φόβο που τους έχει καταβάλει», είπε χαρακτηριστικά ο Βαγγέλης Βλάχος. Ποιος μπορεί να πει τι σε αυτά τα παιδιά; Η μοίρα τους έδωσε την ευκαιρία που άλλες γενιές ποδοσφαιριστών περίμεναν μια ζωή για μια τέτοια. Να παίξουν στην ΑΕΚ. Σίγουρα αλλιώς το φαντάζονταν, αλλά ο,τι γράφει δεν ξεγράφει. Εδώ είναι, κυριευμένοι από το άγχος και τις προσδοκίες που αν και δεν ακούγονται είναι λογικά υψηλότερες των άγνωστων δυνατοτήτων τους. Ποιος στα αλήθεια θα τολμήσει να ξεστομίσει πως ο αντικειμενικός στόχος της ΑΕΚ δεν είναι άλλος από την παραμονή στην κατηγορία; Υπάρχει κάποιος; Το θεωρώ δύσκολο… άποψή μου είναι πως οι δηλώσεις Βλάχου, Κοντοέ και άλλων είναι μεν ενδεικτικές του κλίματος, κλίματος όμως που έχει γίνει εύκολα αντιληπτό και στον τελευταίο οπαδό του συλλόγου. Απλά πράγματα. Συνεπώς, τα κεφάλια μέσα, δουλειά, κατάργηση της ελευθερίας στον τρόπο παιχνιδιού δηλαδή περιορισμό πλήρη των προσωπικών ενεργειών, ανάλυση ενός συστήματος που θα επιλεχθεί βάσει των ποδοσφαιριστών και «παπαγαλία» αυτού. Είσαι δεξί μπακ πχ;  Θα κάνεις αυτό, το άλλο και το παράλλο. Απλά. Τίποτα περισσότερο. Δουλειά συνεχής στις στημένες φάσεις αμυντικές και επιθετικές, εκεί δηλαδή που η προσωπική ικανότητα ηττάται κατά κράτος από το πάθος και τη δύναμη. Να μην φάμε ΠΟΤΕ γκολ απο φαουλ, κόρνερ και να σκοράρουμε κατά ρυπάς από στημένες φάσεις. Κομπίνες που είναι απόρροια δουλειάς και όχι ταλέντου. Πάρτε ένα τηλέφωνο τον Σάντος να σας πει 3,4! Ποιοι παίκτες ξεχωρίζουν από την ομάδα; Κρατηθείτε και καθίστε με ένα ποτήρι νερό πριν διαβάσετε την ακόλουθη πρόταση. Ο Γκερέιρο, ο Λαγός και ο Σιαλμάς.  Αναδείξτε κάθε πτυχή του παιχνιδιού σας βοηθώντας τους άλλους με ό,τι μπορείτε. Και Άγιος ο Θεός…

Η χώρα της Υπερβολής

Ρατσισμός, ξενοφοβία, ξενολαγνεία, υπερπροστασία, ποινικοποίηση του χιούμορ συνέθεσαν το γελοίο σκηνικό της απόφασης για απαγόρευση συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες για την αθλήτρια μας, Βούλα Παπαχρήστου. Αναρτώντας ένα ανέκδοτο που δεν είχα ακούσει (μου φάνηκε καλό οφείλω να ομολογήσω) θεωρήθηκε πως προέβη σε ρατσιστικό σχόλιο έχοντας σαν αποτέλεσμα τον αποκλεισμό της. Θεωρώ απαράδεκτη την απόφαση των ιθυνόντων γιατί ειλικρινά δεν μπορεί, δεν πρέπει και εν ολίγοις ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να ποινικοποιείται το χιούμορ. Ειλικρινά. Είναι ένα ανέκδοτο της καθομηλουμένης που με τη δύναμη της τεχνολογίας ταξίδεψε παντού. Δεν μπορούμε να παίρνουμε τα ΠΑΝΤΑ στα σοβαρά. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοιο αντίκτυπο σε μια απλή φράση, ήμαρτον. Αν δηλαδή στην Γερμανία υπήρχε μια ασθένεια που προερχόταν από τον ποταμό Αλιάκμονα και έβγαινε παρόμοιο ανέκδοτο απευθυνόμενο στους μετανάστες Έλληνες θα δημιουργείτο διπλωματικό επεισόδιο; Είμαι αντιρατσιστής και το μόνο που έχω να τονίσω είναι πως ενέργειες σαν του Κούβελου είναι βλακώδεις. Θεωρεί πως με αυτόν τον τρόπο βγάζει το ρατσισμό πάνω από την ελληνική αποστολή; Εγώ θεωρώ πως προάγονται ρατσιστικά περιστατικά όταν από τέτοιες απλές φράσεις επιβάλλονται τέτοιες ποινές. Μην τρελαθούμε και μην κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα για ένα αστείο από τα δεκάδες χιλιάδες που ακούγονται καθημερινά στην κοινωνία μας. Όσο αρπάζονται και κάνουν θέμα το ΤΙΠΟΤΑ τόσο δύναται να αυξηθεί ο ρατσισμός. Μια βόλτα στην Αθήνα πείθει και τον πλέον αμετάπειστο πως στην πόλη κατοικούν χιλιάδες Αφρικανοί. Δεν εξετάζω το πώς, γιατί και από πού αλλά είναι ένα στοιχείο ακράδαντο. Όσο για τους υπέρμαχους της Βούλας που χρησιμοποιούν εκφράσεις τύπου «μπράβο Βούλα! Εσείς που διαφωνείτε περιμένετε να έρθει ένας ‘Αράπης’ στο σπίτι σας το βράδυ να σας ληστέψει» δεν αξίζει καν να δοθεί απάντηση. Απλώς αποδεικνύεται η νοητική ανυπαρξία, η έλλειψη επιχειρημάτων, ο αδικαιολόγητος φανατισμός και ο λόγος για τον οποίο υπάρχει τόσο χαμηλό επίπεδο σε διαλόγους πολιτικών, αξιωματούχων της χώρας αλλά και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Πατρίδα μας.

Το αναφαίρετο δικαίωμα στο όνειρο!

Καλημέρα ! Είναι αρκετά πρωί και είναι από τις μέρες που ξυπνάς πολύ γεμάτος σε σχέση με τη νύχτα που προηγήθηκε. Μην πάει ο νους σας στο πονηρό, μόνος μου κοιμήθηκα! Απλώς είναι από τις λίγες φορές που μου τυχαίνει να βλέπω όνειρα διαρκείας, χωρίς πλοκή μεν, αλλά με μια σχετική υπόθεση. Σε ένα μάθημα ψυχολογίας που είχα πάρει, αναφερόταν πως το όνειρο διαρκεί ένα δευτερόλεπτο και πως για να το θυμηθείς το επόμενο πρωί πρέπει κάτι να διακόψει τον ύπνο σου. Έτσι κι έγινε διότι για αδιευκρίνιστους λόγους ένα κακοτοποθετημένο βιβλίο που είχα στο κομοδίνο αποφάσισε μετά από 6 ώρες αποδεδειγμένης ακινησίας να πάρει την κατιούσα, πραγματοποιώντας ανώμαλη προσγείωση στο πάτωμα. (Παρεμπιπτόντως σας συνιστώ ανεπιφύλακτα το εν λόγω βιβλίο του Αλγερινού Γιάσμινα Χάντρα(ψευδώνυμο) «Το μερίδιο του Νεκρού»). Αστυνομικό μυθιστόρημα, είμαι ακόμα στην αρχή αλλά είναι εξαιρετικά περιγραφικό, χιουμοριστικό ως προς τις ατάκες που χρησιμοποιούνται και μετατρέπει  τις λέξεις σε ξεκάθαρες εικόνες κάτι που κατά την άποψή μου είναι το Άλφα και το Ωμέγα σε ένα βιβλίο, ιδίως όταν μιλάμε για μυθιστόρημα. 

Επιστρέφοντας στα όνειρα λοιπόν, είδα ένα που δεν σας αφορά, μιας και με τοποθετούσε στη Νέα Υόρκη (δεν έχω πάει ποτέ). Εκεί κάπνιζα περπατώντας και προπηλακίστηκα από συμμορία σκεϊτμπορντάδων επειδή  αφού τελείωσα το τσιγάρο το έριξα στο δρόμο. Την γλίτωσα! Το άλλο όνειρο είναι ο λόγος που ξεκίνησα αυτόν τον μακροσκελή πρόλογο και εμπεριείχε την ΑΕΚ. Πιο συγκεκριμένα, βρισκόμουν στο γήπεδο του Αστέρα Τρίπολης με τη σύνθεση που λατρεύω να βρίσκομαι στους εκτός έδρας αγώνες. Ξέρουν αυτοί! Οι ποδοσφαιριστές άγνωστοι (αυτό πλέον δεν είναι όνειρο ή εφιάλτης, καθώς εκ των 23^ων ποδοσφαιριστών που θα πάνε στην Αγγλία για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας δεν ξέρω τίποτα για τους δέκα (Τσαμουρλίδης, Αρκούδας, Γιάγκο, Καλογερής, Κοτσαρίδης, Τομαράς, Νικολιάς, Γροντής, Παπαδημητρίου, Βλάχος,  Σταματής( ξέρω μόνον ότι είναι υιός του μεγάλου Σταύρου). Στον εν λόγω αγώνα, ξέρω πως είμαστε πρώτοι στη βαθμολογία και ο αγώνας πρέπει να τοποθετείται στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος. Έχουμε πολύ κόσμο, κάθομαι στο πέταλο και με το σκορ στο 0-0 κερδίζουμε φαουλ στο 84. Εκτελείται από αγνώστων στοιχείων ποδοσφαιριστή, φοράμε κίτρινα σορτς και φανέλες αλλά μαύρες κάλτσες. Αναμπουμπούλα στην περιοχή δεν φεύγει με τίποτα, γκέλες, κόντρες, μπιλιάρδο και η μπάλα μένει μεταξύ βούλας του πέναλτι και μικρής περιοχής όπου εμφανίζεται νέα άγνωστη προσωπικότητα που με δυνατό σουτ στέλνει την μπάλα στα δίχτυα. Για την ακρίβεια, στον ουρανό των διχτύων. Κάθομαι ψηλά στην κερκίδα και ταυτόχρονα τα χέρια όλων σηκώνονται ψηλά πανηγυρίζοντας το κρίσιμο γκολ. Άμορφη μάζα, αγκαλιές, και έξαλλοι πανηγυρισμοί που μόλις κοπάσουν οδηγούν στο σύνθημα : «Γαύροι γαμημένοι, η ΑΕΚ δεν πεθαίνει». 

Που θέλω να καταλήξω με όλα αυτά; Πως ό,τι και να γίνεται, όποιοι και να παίζουν, το ποδόσφαιρο έχει ένα στοιχείο που δεν το συναντάς αλλού εύκολα. Σου δίνει πάντα, ΜΑ ΠΑΝΤΑ το δικαίωμα στο όνειρο. Η ιστορία μπορεί να μην επαληθευτεί φέτος, αλλά κάποτε θα επαληθευτεί. Και το ξέρουμε. Αυτή τη στιγμή περιμένουμε! Καλημέρα!

Εξω ο Φορναρόλι απο την ΑΕΚ

Η στήριξη διαδικτυακή, τηλεφωνική και δια ζώσης μου έδωσε δύναμη στο θέμα του Μόρα. Δεν το περίμενα ομολογώ, πίστευα πως περνώ το «μαρτύριο» μόνος μου…  Δεν είναι ώρα για συναισθηματισμούς και ηρωισμούς αλλά η δήλωση Βαγγέλη πως «θα προπονηθώ με Πανιώνιο και θα αποφασίσω» θα έπρεπε να επιφέρει την αυτόματη κατάργηση της πρότασης προς το πρόσωπο του. Δηλαδή για τον Μόρα μιλάμε δεν μιλάμε για ένα κράμα Νέστα, Καναβάρο και Πουγιόλ. Μας έχουν βρει στην ανάγκη αδέρφια και μας κοροϊδεύει και ο «ιταλός»( μη χ_ _ω)…

Καλώ το μέλος “fornarolli 21” όπως προβεί σε άμεση αλλαγή του ψευδωνύμου του λόγω ύψιστης πασιφανούς ανάγκης. Εάν εντός 48 ωρών δεν προβεί σε αλλαγή θα καταργηθεί από την τιμητική λίστα των μελών και θα χαρακτηριστεί προβοκάτορας, ύπουλος προπαγανδιστής, και γλοιώδης υπηρέτης του ΠΑΟ, από το σύνολο των αγνών και ανιδιοτελών μελών του λαοφιλούς μπλογκ.

Εκ της διευθύνσεως

Τέτοια ώρα τέτοια λόγια... (οχι τον Μόρα)

Το ότι θα έφθανα στο σημείο να παρακαλάω για να γυρίσει ο Μόρας στην ΑΕΚ, ειλικρινά δεν το περίμενα. Ο Μόρας, για ανεξήγητους λόγους μου ήταν ανέκαθεν αντιπαθής τόσο ως παίκτης, όσο και ως προσωπικότητα. Τον θεωρούσα και τον θεωρώ ευθυνόφοβο, γκρινιάρη και απίστευτο πρόβλημα στα αποδυτήρια, λόγω αβάσταχτης αλλά άκακης θα έλεγα ηλιθιότητας. Θυμάμαι ένα ματς με τον ΠΑΟΚ που δεχόμαστε πίεση στην τούμπα, όντας μπροστά στο σκορ με 0-1. Γίνεται μια αναμπουμπούλα στην περιοχή και ο Μόρας που τυχαία περνούσε, βρέθηκε στη γραμμή του τέρματος αποσοβώντας την ισοφάριση. Μετά, η κάμερα του κάνει κοντινό, όπου ο Βάγγος εμφανίζεται να εμψυχώνει τους συμπαίκτες του. Θυμάμαι να λέω στον εαυτό μου πως εφόσον εμψυχώνει ο Μόρας, τα πράγματα είναι δύσκολα. Δυστυχώς δικαιώθηκα με την ισοφάριση του Φουτσίνι (αν δεν κάνω λάθος), από έγκλημα Μόρα που τον άφησε να αλωνίζει στην μικρή περιοχή. Περασμένα ξεχασμένα όμως, διότι φθάσαμε στο οριακό σημείο να θεωρούμε πολυτέλεια την προσθήκη Μόρα στο σύλλογο. Καλοδεχούμενος τελοσπάντων κι αν δεν του αρέσουν τα 150 χιλιάρικα που προσφέραμε μπορεί να αποχωρήσει τάχιστα με πλοίο χωρίς επιστροφή. Είμαι λίγο εμπαθής, το ομολογώ, αλλά ο Μόρας είναι μέσα στους 2-3 παίκτες που απεχθανόμουν την τελευταία 15ετία στην ΑΕΚ. Οι στενοί ΑΕΚτζηδες φίλοι μου το γνωρίζουν, όσο για τους άλλους ζητώ συγγνώμη για την γκρίνια.

Από την άλλη, ο έτερος Βαγγέλης είναι θεωρώ ΤΟΠ κίνηση για την ΑΕΚ. Ο Μάτζιος είναι ικανότατος φορ και θα μπορούσε σίγουρα να παίζει και σε καλύτερες συγκυρίες από τις σημερινές στην ομάδα. Ξέρει πολλή μπάλα, άψογο κοντρόλ και στυλ, λίγο βραδυκίνητος αλλά με απίθανη αντίληψη που θυμίζει κάτι από Λύμπε. Μακάρι να έρθει!

Μιλώντας για μετεγγραφές, το «Μπαμ» είναι απίθανο να έρθει από το ποδόσφαιρο ήρθε όμως στην επίσημη αγαπημένη της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ και πιο συγκεκριμένα στο λατρευτό τμήμα Χάντμπολ. Παρέα στον Μπακαούκα, τον Ασαρίδη, τον Τσαούση και τους άλλους ήρωες της ομάδας θα κάνει ο υπερπαίκτης ( σύμφωνα με ειδικούς του αθλήματος) Αλέξης Αλβανός. Τεράστια διεθνής καριέρα, ευρωπαϊκά τρόπαια και διακρίσεις στην (αδόκιμος όρος) Χαντμπολομάνα Γερμανία. Του ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο διάστημα που θα υπηρετήσει τον Δικέφαλο.

Περασμένα μεγαλεία...

Στην ΑΕΚ του 2012 δεν υπάρχει χώρος για αισιοδοξία, προσμονή, ενθουσιασμό και κυρίως ποδόσφαιρο. υπάρχει γκρίνια, υπάρχει έλλειψη χρημάτων που πιθανώς να οδηγήσει σε αφανισμό τον αγαπημένο μας σύλλογο. Υπάρχει έλλειψη προσωπικοτήτων, υπάρχει έλλειψη παικτών αξίας, έλλειψη ξένων ποδοσφαιριστών από ανάγκη. Δεν ξέρω με τι να παρομοιάσω την κατάσταση της ομάδας. Οι θαλάσσιες παρομοιώσεις αφορούσες πλοία και σαπιοκάραβα με έχουν (και σας έχουν είμαι σίγουρος) κουράσει. Είναι όμως επιτυχημένες. Αυτό που δεν μ’ αρέσει καθόλου είναι το πόσο λίγοι άνθρωποι ενδιαφέρονται για την κατάσταση και αυτό που με φοβίζει το βραχυπρόθεσμο αλλά και μακροπρόθεσμο μέλλον της ομάδας. Αν τελικά κατορθωθεί η παρουσία μας στη Σούπερλίγκα αυτή θα θυμίζει αρπαχτή ξεπεσμένου χολιγουντιανού αστέρα σε κινηματογραφική ξεπέτα. Ξέρεις πως ο ηθοποιός έχει μια ιστορία, ξέρεις πως μπορεί να υποδυθεί εξαιρετικά απαιτητικούς ρόλους και τον βλέπεις να παριστάνει έναν χαζοβιόλη πεθερό που ενοχλεί χιουμοριστικά με την παρουσία του. Μια παρένθεση θα είμαστε κι εμείς, ανήμποροι να ακολουθήσουμε εντός γηπέδου την ιστορία μας. Μόνον ένα γήπεδο που μας χωράει, μικρό και κατάμεστο θα μπορούσε ενδεχομένως να βοηθήσει και να μας κάνει να θυμίζουμε έστω σε κάτι την μεγάλη ομάδα που ήμαστε. Δεν είμαστε όμως… ούτε διάθεση υπάρχει, ούτε πάθος, απλώς αδιαφορία τόσο (κυρίως) σε φίλους, όσο και σε εχθρούς… αλλά έτσι είναι. Όλα κάποια στιγμή πληρώνονται. Οι κλεψιές, συνεχείς προκλητικές και ατιμώρητες βγαίνουν ως αποτέλεσμα και αντίκτυπο στην ομάδα μας, της οποίας εκλάπησαν βάναυσα τίτλοι, χαρές, γκολ και πανηγυρισμοί. Η ΑΕΚ ξαναγεννάτε πάντοτε από τις στάχτες της, βλέπαμε μικροί σε προσαρμογή μικρότερη από την τωρινή που περιοριζόταν στα στενά (δυστυχώς ή ευτυχώς) αγωνιστικά πλαίσια. Που χάναμε 3-1 από την Καλαμάτα και τρεις μέρες μετά παίζοντας φανταστικό ποδόσφαιρο αναγκάζαμε τη Λεβερκούζεν να ιδρώσει για να μας πάρει ισοπαλία στην έδρα της. Χάναμε από Ακράτητο και ΟΦΗ και κάναμε τη Ρεάλ Μαδρίτης να υποκλίνεται στις ορέξεις των παικτών μας. Περασμένα μεγαλεία…

Καλημέρα…

Δε σταματώ να τραδουδώ ποτέ...

Kαταραμένη αδιαφορία...

Ουδέν νεώτερο από τις οικονομικές εξελίξεις στην ομάδα μας και πλήρης άγνοια σε σχέση με το μέλλον. Η δήλωση του Δημητρέλου πως θα έχουμε σωθεί στα τέλη Ιουλίου δεν γνωρίζω από πού προκύπτει και από πού κυρίως πηγάζει η αισιοδοξία του προέδρου. Μακάρι να δικαιωθεί! Η κλήρωση του πρωταθλήματος, έφερε τον Βλάχο στα όριά του, προτρέποντας τους παίκτες να γράψουν στα… παλιά τους παπούτσια την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίζεται η ΑΕΚ. Η αδιαφορία είναι το πιο σκληρό χτύπημα για τον οποιονδήποτε οπαδό. Η «συμπάθεια» προς την ΑΕΚ επίσης τραγικό. Και τα δύο μαζί, ό,τι χειρότερο βιώνουμε ψυχολογικά. Είναι πραγματικά καλύτερο να χάνεις 6-0 από τον Ολυμπιακό παρά να ακούς τις ψεύτικες χαιρέκακες ευχές απαταιωνίων για «ταχεία ανάρρωση». Εκνευρίζομαι πολύ και θεωρώ πως είμαστε εντελώς μόνοι. Αφημένοι στην μοίρα μας, χωρίς να ξέρουμε τι θα γίνει…