Εκτός Έδρας Ντέρμπι!

Η τελευταία φορά που επετράπη στον κόσμο μας να βρεθεί σε εκτός έδρας ντέρμπι ήταν την περίοδο 2006-2007, στο οακα, εναντίον του Παναθηναϊκού. Στο συγκεκριμένο αγώνα, είχα βρεθεί με μια κλασσική παρέα που πάω στο γήπεδο και οι συνθήκες που αντιμετωπίσαμε ήταν συγκλονιστικές τόσο σε ομαδική, όσο και σε χιουμοριστική βάση. Ξεκινήσαμε προς τον παραδοσιακό τόπο συγκεντρώσεως των οπαδών μας πριν τα ντέρμπι, στο σταθμό του Περισσού. Κόσμος και κοσμάκης είχε κατακλύσει από τις 2 το μεσημέρι το σταθμό, με τους λοιπούς επιβαίνοντες να παρακολουθούν σύξυλοι τις εκρήξεις του λαού μας. Με τον αγώνα να ξεκινά στις 7, δεν υπήρχε ιδιαίτερο άγχος-ακόμα- μιας και τα πάντα κινούνταν σε χαλαρούς ρυθμούς. Ο κόσμος άρχισε να επιβιβάζεται στο τρένο και παρά το γεγονός πως ήταν τέλη Σεπτεμβρίου, η θερμοκρασία ήταν στα ύψη. Στο βαγόνι που βρισκόμουν η ζέστη άρχισε να γίνεται εφιάλτης για δύο λόγους. Πρώτον λόγω της πρωτοφανούς κατάληψης του βαγονιού( δε χωρούσε ούτε κουνούπι να μπει), και δεύτερον λόγω των τσιγάρων που επιβάρυναν ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Σα να μην έφτανε αυτό 50 μέτρα πριν φτάσουμε στο σταθμό «Ειρήνη», κάποιος φωστήρας των ελληνικών κερκίδων, θεώρησε αστείο να πατήσει το κουμπί έκτακτης ανάγκης με αποτέλεσμα να σταματήσει το τρένο για 10 λεπτά. Μετά κόπων και βασάνων, έπειτα από διαβουλεύσεις των υπευθύνων με τους οπαδούς, ξεκινήσαμε και φτάσαμε κάθιδροι και κατάκοποι στο σταθμό του οακα. Η λύτρωση ήρθε όταν πατήσαμε το πόδι μας έξω όπου μας φύσηξε ο αέρας και κατά κάποιο τρόπο δροσιστήκαμε. Εν συνεχεία η πορεία περίπου τεσσάρων χιλιάδων οπαδών μας, ξεκίνησε με τελικό προορισμό τη θύρα 21 του ΟΑΚΑ. Φτάνοντας, διαπιστώθηκε από την αστυνομία πως ήμαστε υπεράριθμοι και ξεκίνησε νέος κύκλος συζητήσεων για να αποφασιστεί το αυτονόητο, πως θα εισέλθουν δηλαδή στο γήπεδο μόνο όσοι έχουν εισιτήριο. Προφανώς αυτό δεν συνέβη, και με την κλασσική μέθοδο του «ντου» μπήκαμε όλοι στο γήπεδο και αυτοί που είχαμε και αυτοί που δεν είχανε. Με όλα αυτά, η ώρα είχε πάει 4:30, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι είχαμε 2,5 ώρες να σκοτώσουμε μέχρι την έναρξη του παιχνιδιού. Οι πρώτες φωνές άρχισαν και οι πρώτοι παναθηναϊκοί, έκαναν την εμφάνιση τους στο γήπεδο. Οι οπαδοί μας επιτέθηκαν στους «αντιπάλους» και υπήρξε γενική σύρραξη εντός του αγωνιστικού χώρου με ρίψη φωτοβολίδων, πετρών, διαφημιστικών πινακίδων και «προφανέστατα» καρεκλών. Μετά τα επεισόδια αποφασίστηκε ο αγώνας να ξεκινήσει μισή ώρα μετά και κατέρριψα το προσωπικό μου ρεκόρ, με παρουσία σε σχέση με το γήπεδο τουλάχιστον 7 ωρών. Η ενδεκάδα που παρέταξε ο φερερ τρόμαξε όλο τον κιτρινόμαυρο κόσμο με βασικό τον ξεχασμένο Καμπάνταη και εκτός ενδεκάδας το φορμαρισμένο Ζούλιο Σέζαρ. Στη θέση του ο Μαντούκα που τότε δημιουργούσε κοιλόπονο με την παρουσία του, καθώς δεν είχε δείξει τίποτα το θετικό. Πριν τον αγώνα έγινε το εξής φανταστικό: Οι οπαδοί του παο είχαν ετοιμάσει ένα κόρεο με πράσινες και άσπρες σημαιούλες σχηματίζοντας τον αριθμό «13». Αν και εκ πρώτης όψεως το θέαμα ήταν εντυπωσιακό, η κίνηση θύμιζε περισσότερο προεκλογική συγκέντρωση του Πασοκ. Έτσι δε χάσαμε την ευκαιρία και πικάραμε έξυπνα τους παναθηναϊκούς, φωνάζοντας «Το πασοκ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό». Έξαλλοι οι παναθηναϊκοι, πέταξαν τις σημαίες και απάντησαν με το εμπνευσμένο και πανέξυπνο, Γ…. η ΑΕΚ και η Τουρκία. Ο αγώνας ξεκίνησε επιτέλους, αλλά με τους χειρότερους οιωνούς για την ΑΕΚ. Μόλις στο 14’ ήμαστε πίσω στο σκορ από γκολ του Δημύτη Παπαδόπουλου ο οποίος με το μορφασμό του εις βάρος μας κατά την επίτευξη του τέρματος, έκρυψε το πρόσωπο του πίσω από τη … μύτη του. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της τότε ομάδας ήταν οι ανατροπές των αποτελεσμάτων και μόλις 10 λεπτά μετά  ο Δέλλας κέρδισε πέναλτι από τον –γελάει όλη η Ελλάδα μαζί σου- Γιάννη Γκούμα και την εκτέλεση του οποίου ανέλαβε ο… Μαντούκα τρομοκρατώντας τον κόσμο μας. Παρ'ολο το άγχος σκόραρε... Δείτε τις αντιδράσεις....

Ο παναθηαϊκός, απείλησε στη συνέχεια και σε μια από τις κλασσικές του κόντρες, προσπάθησε με το Σαλπιγγίδη να ξαναπροηγηθεί αλλά ο Σορεντίνο έκανε την απόκρουση της ζωής του εξ επαφής αφιερώνοντάς την στον κόσμο. Στο δεύτερο ημίχρονο το γήπεδο είχε γύρει προς την Κηφησίας και η ΑΕΚ ήταν συνεχώς στην επίθεση. Στο 74 κερδίσαμε κόρνερ και όσοι ήμαστε μέσα είχαμε το προαίσθημα του γκολ. Ως προληπτικός, αλλάζω θέση με το φίλο μου Σ., πριν το κόρνερ. Με τα πολλά η μπάλα φτάνει στο Δέλλα που με μια ντρίμπλα που θα ζήλευε κάθε επιθετικός άδειασε Γκούμα και Νίλσσον. Σούταρε και με μια βολίδα έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα του Έμπεντε. Η ιαχή «ΓΚΟΛ» δόνησε τα ψυχρά ποδοπατημένα καθίσματα του σταδίου και στην κερκίδα έχασε η μάνα το παιδί και εγώ τους πάντες. Λόγω τις τρέλας της στιγμής με τραβούσαν από τουλάχιστον 4 διαφορετικές κατευθύνσεις με τελικό απολογισμό μια σκισμένη μπλούζα και μια μπουνιά. Αλλά τι με νοιάζει; Βλέποντας το Δέλλα και όλη την ομάδα να έρχονται κατά πάνω μας όλα περνούσαν σε δεύτερη μοίρα. «Ντούσαν Ντούσαν», φωνάζαμε τότε για να πειράξουμε τους βάζελους μιας και ακουγόταν έντονα πως θα πήγαινε τότε στον παο. Στην απόλυτη στιγμή, ακούστηκε και το απόλυτο πικαριστικό σύνθημα. Ακούστε το…

Το ματς ολοκληρώθηκε κανονικά και η επιστροφή στα πάτρια εδάφη της Φιλαδέλφειας ήταν πλέον θέμα χρόνου. Από τότε δεν έχουμε βρεθεί ποτέ σε εκτός έδρας ντέρμπι, κάτι που σίγουρα είναι θετικό ως προς τη γενική κοινωνική ειρήνη. Ωστόσο, τέτοια είναι τα παιχνίδια, που αναμφίβολα θέλεις να θυμάσαι. Σας παραθέτω και τα γκολ από τηλεοπτική κάμερα, καθώς και τη λήξη του αγώνα μέσα από την κερκίδα.

Σύνθεση ΑΕΚ: Σορεντίνο,Παουτάσο,Δέλλας,Τσιρίλο,Γεωργέας,Έμερσον,Τόζερ,Μαντούκα,Ζήκος,Λυμπερόπουλος,Καμπάνταης. Αλλαγές:Κονέ,Σέζαρ

                                                     

                                ΚΕΡΚΙΔΑ

                              ΓΚΟΛ