ΑΡΧΗΓΟΣ

Σαν σήμερα πριν 13 χρόνια αποχώρησε από την ενεργό δράση ο κατά πολλούς κορυφαίος Έλληνας αμυντικός όλων των εποχών. Η Ξάνθη, έμελλε να είναι ο τελευταίος αντίπαλος που αντιμετώπισε ποτέ, ο Αρχηγός των Αρχηγών σε ένα βροχερό απόγευμα στη Νέα Φιλαδέλφεια.

59 λεπτά μετά την έναρξη της αναμέτρησης, υψώθηκε η ταμπέλα με το νούμερο 29, σαν ο Θεός να μην ήθελε ποτέ να υψωθεί αυτή με το «4». Το γήπεδο αρχικά πάγωσε αλλά μετά ξεσηκώθηκε. ΟΕ Στέλιος Μανωλάς, ΟΕ Στέλιος Μανωλάς, ΟΕ Στέλιος Μανωλάς, ΟΕΕΕΕ Στέλιος Μανωλάς ξεκίνησε να φωνάζει η σκεπαστή, ξυπνώντας τη 17, ταρακουνώντας τη 18, ουρλιάζοντας στη 5-6-7 ολοκληρώνοντας στην 3. Ο Στέλιος κάλεσε στον αγωνιστικό χώρο τα παιδιά του, τα αγκάλιασε και δακρυσμένος έκανε μια βαθιά υπόκλιση στον κόσμο που λάτρεψε, ανταποδίδοντας την αγάπη τους. Το πλήθος εκστασιασμένο, χόρευε στη βροχή, φωνάζοντας το χιλιοειπωμένο «Στελάρα Στελάρα σκίστους…..». Η τελευταία παράσταση του ανθρώπου που φόρεσε μονάχα μια φανέλα στη ζωή του ήταν πλέον γεγονός. Άλλοτε κίτρινη, άλλοτε ματωμένη, άλλοτε μαύρη, άλλοτε σκισμένη. Διαφορετικός αριθμητής, κοινός παρονομαστής: ο Δικέφαλος Αετός. Τον αγκάλιασε το 1979 και δεν τον άφησε ποτέ μόνο του. Ακόμα και εκείνα τα «κρύα» καλοκαίρια της απομόνωσης στη Νάξο, ο Αετός ήταν πάντα «Παρών».

Το 1980, ο Στέλιος ντεμπουτάρισε, σε έναν αγώνα απέναντι στην Καστοριά σε γήπεδο με χώμα όπου η ομάδα μας ήρθε ισόπαλη με τους γουναράδες. Κι αν για τους παλαιότερους το σημείο αναφοράς ήταν ο αγώνας με τον οσφπ το 1989, όπου ο Στέλιος από τη χαρά του γύρισε στο Γαλάτσι περπατώντας, για τη γενιά μου το σήμα κατατεθέν ήταν ο εξευτελισμός του λασπωμένου νινιάδη, σε μια κίνηση που εμπεριείχε σε μια εικόνα όλη την ΑΕΚτζήδικη μαγκιά της εποχής. Ο Μανωλάς κατέκτησε 4 πρωταθλήματα, 3 Κύπελλα, 1 Λίγκ Καπ, 2 Σούπερ Καπ συμμετέχοντας και στο παγκόσμιο κύπελλο του 1994. Με την ΑΕΚ αγωνίστηκε 447 φορές όντας δεύτερος στη σχετική λίστα πίσω από το Μίμη Παπαϊωάννου. Ακόμα, είχε 71 εμφανίσεις με την Εθνική Ελλάδος.

Να ευχηθούμε στον ανηψιό του, να ακολουθήσει εφάμιλλη πορεία με αυτή του θείου του, οδηγώντας την ΑΕΚαρα μας ξανά εκεί που της αξίζει.