Ο Λεονάρντο αποτελεί αυτή τη στιγμή ένα από τα μεγαλύτερα περιουσιακά στοιχεία της ομάδας μας. Είναι ένας ποδοσφαιριστής πλήρως αδούλευτος με κάτι πολύ σπάνιο τη σήμερον ημέρα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Το έμφυτο ταλέντο. Η διοίκηση το καλοκαίρι έκανε τα πάντα για να τον διώξει είτε ως μετεγγραφή, είτε ως δανεικό ωστόσο κάτι αόρατο πάντα χαλούσε την επικείμενη μετεγγραφή. Δέχθηκε να μείνει με μείωση μάλιστα αποδοχών. Ο Χιμένεθ είναι προφανές πως δεν πήγαινε καθόλου αυτόν τον παίκτη. Ίσως δικαίως μιας και είναι γνωστό πως αντέχει να αγωνιστεί 65 λεπτά. Στην Ελλάδα όμως, η νοοτροπία είναι εντελώς λανθασμένη στους χειρισμούς παικτών που έχουν τέτοιου είδους προβλήματα. Αντί να αναλογιστούν διοίκηση και τεχνικό επιτελείο, πως ο Λέο είναι ένας ταλαντούχος παίκτης, να δουλέψουν μαζί του, να επικεντρωθούν στη βελτίωση των αδυναμιών του και να ποντάρουν σε αυτόν προτίμησαν να τεμπελιάσουν, να μην δουλέψουν και να τον διώξουν όπως κάναμε στο παρελθόν με πλειάδα τέτοιου είδους παικτών. Κονέ, Χέτεμαι διαπρέπουν στην Ιταλία αυτή τη στιγμή, επειδή κάποιος Δώνης ή Μπάγεβιτς δεν είχαν την υπομονή να δουλέψουν μαζί τους, ούτως ώστε μελλοντικά να αποτελέσουν εξαιρετικές λύσεις στην ομάδα. Ο Λεονάρντο που ανάγκασε με τη συμπεριφορά του και με τα αποτελέσματά του τον Χιμένεθ να τον χρησιμοποιεί τώρα δικαιώνει τους ανθρώπους που τον έφεραν, αλλά παράλληλα τους εκθέτει καθώς είναι προφανές πως δεν έχει δουλευτεί ποτέ.
Αποτελεί μια περίεργη περίπτωση παίκτη της ΑΕΚ καθώς θεωρεί τον εαυτό του ΑΕΚτζή. Το μαρτυρά ο τρόπος που πανηγυρίζει τα γκολ του, το βλέμμα του, το πάθος του και γενικότερα όλες οι κινήσεις του. Θεωρώ, πως αυτό γίνεται επειδή αισθάνεται πως χρωστάει πολλά στην ΑΕΚ. Το κατώφλι τον Θρακομακεδόνων το πέρασε πρώτη φορά το Δεκέμβρη του 2004, επί Σάντος καθώς ο Νικολαϊδης διέκρινε ταλέντο στο Βραζιλιάνο. Προπονήθηκε με την ΑΕΚ για 20 μέρες και ενώ ο Σάντος ενέκρινε και ήθελε να πραγματοποιηθεί η μετεγγραφή, τελικά δεν έγινε καθώς δεν υπήρχαν θέσεις ξένων στην ομάδα. Ο Θρασύβουλος τον ενέταξε στο δυναμικό του, τον πούλησε για 60000 ευρώ στο Λεβαδειακό και τρία χρόνια μετά δώσαμε 750000 για να τον φέρουμε σε εμάς. Σίγουρα τα πράγματα θα ήταν απλούστερα αν τον είχαμε αποκτήσει νωρίτερα και τον δίναμε δανεικό ως παίκτη της ΑΕΚ. Λάθος κίνηση αναμφίβολα από τη διοίκηση του Ντέμη, αλλά σίγουρα μιλάμε εκ των υστέρων.
Ήρθε στην ΑΕΚ ως παίκτης Μπάγεβιτς και ο Βόσνιος μεταχειρίστηκε ιδιαίτερα τον ποδοσφαιριστή, κάνοντάς τον βασικό εξ αρχής. Η αλήθεια είναι, πως δεν δικαιολόγησε την επιμονή του προπονητή καθώς δεν έδειξε τίποτα το εξαιρετικό στην αρχή. Αυτό δικαιολογείται από δύο παραμέτρους. Πρώτον, πως δεν έκανε προετοιμασία με το Λεβαδειακό, καθώς δήλωνε πως ή δε θα παίξω μπάλα ή θα πάω στην ΑΕΚ, απορρίπτοντας μάλιστα πρόταση του ΠΑΟΚ και δεύτερον λόγω του άγχους που είχε στο να αποδείξει πως πραγματικά άξιζε τα λεφτά του.
Η πρώτη του χρονιά πέρασε χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο παρά το γεγονός πως είχε πολλές συμμετοχές. Στο ξεκίνημα της σεζόν 10-11, έβγαζε μάτια με τις εμφανίσεις του στην Αυστραλία, και όλοι μιλούσαν για το νέο Σκόκο. Ωστόσο πάλι στους αγώνες δεν έδειχνε κάτι το αξιοσημείωτο τουλάχιστον στο πρώτο μισό. Αναλαμβάνοντας ο Χιμένεθ, τον ξεκίνησε βασικό στο νικηφόρο ντέρμπι με ΟΣΦΠ και από το Νοέμβριο μέχρι το τέλος αγωνίστηκε συνολικά 2 φορές βασικός. Μια στην Ξάνθη όπου σκόραρε και μια με τον ΠΑΟ στα πλει οφ όπου επίσης σκόραρε. Κατάφερε στη σαιζόν να βάλει 6 γκολ τα 5 εκ των οποίων στο δεύτερο μισό, όπου εξέθετε τον προπονητή του όποτε έπαιζε. Κάτι είχε αλλάξει μέσα του, το έβλεπαν όλοι, εκτός του προπονητή. Ο ρόλος του προπονητή είναι αυτός που καθορίζει έναν παίκτη. Προπονητές με εμπάθειες και ξεροκεφαλιές, όπως ήταν αμφότεροι οι Μπάγεβιτς και Χιμένεθ δε βοηθούν τις ομάδες τους. Ο ρόλος ενός κουτς πρέπει να είναι βοηθητικός και όχι να αναλώνεται σε ατέρμονες κόντρες. Τρανό τέτοιο παράδειγμα και ο Ρότζερ Γκερέιρο που ενώ ξέρουμε πως είναι αδύνατο να φύγει με τα λεφτά που κάποιοι του έδωσαν, δεν τον χρησιμοποιούμε καθόλου, λες και είναι καλύτερο να έχεις κάποιον που να αμείβεται με 600 χιλιάδες το χρόνο και να κάθεται παρά να παίζει.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι, πως οι προπονητές πρέπει να διαβλέπουν που μπορούν να ποντάρουν και που όχι. Όταν βλέπεις έναν παίκτη όπως ο Μπαχά πχ, δεν μπορείς να επιμένεις μονίμως στη χρησιμοποίηση του επειδή αποτελεί δική σου επιλογή. Πιο πολύ θα εκνευριστούν μαζί σου, αν τον χρησιμοποιείς, παρά αν δείξεις με τις πράξεις σου πως η επιλογή σου ήταν λαθεμένη και να βάλεις κάποιον καλύτερο. Έτσι αποκτάς μεγαλύτερη αξιοπιστία, τόσο στον κόσμο, όσο κυρίως και απέναντι στους παίκτες σου και την ομάδα σου. Εκεί στηρίζομαι για τον Κωστένογλου, που θεωρώ πως πέραν του αδιαμφισβήτητου ήθους του, είναι και ένας άνθρωπος δίκαιος που θα δώσει σε όλους ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ την ευκαιρία να αποδείξουν για ποιο λόγο φοράνε αυτή τη φανέλα. Η ευθύνη είναι στους παίκτες να αποδείξουν αν αξίζει τον κόπο να παίζουν για την ΑΕΚ.
ΥΓ: Συγγνώμη για την καθυστέρηση στην ανάρτηση, αλλά υπήρχε διακοπή ρεύματος και δεν είχα πρόσβαση στον υπολογιστή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου