Γιατί μονάχα... αυτή η ομάδα, μου ομορφαίνει τη ζωή...

Το μήνυμα εστάλη από τη Νιόν τόσο για μας, όσο και για τον παναθηναϊκό και τον παοκ. Δεν υπάρχει πλέον περίπτωση να εγκριθεί ο φάκελος μας και να καταφέρουμε να αγωνιστούμε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η ηρωική κίνηση του Ζαγοράκη με τις πωλήσεις Βιερίνια και Κοντρέρας ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στις σχέσεις των οργανωμένων οπαδών του παοκ με τον πρώην πρόεδρο της ομάδας. Κατ΄εμέ είναι η αρχή του τέλους για τον παοκ που δυστυχώς θα βρεθεί οσονούπω στην ίδια κατάσταση με μας. Λένε ότι εκτιμάς κάτι όταν το χάσεις. Η σιωπηρή πλειονότητα των φιλάθλων μας, παρά το γεγονός πως στήριζε τη διοίκηση Νικολαϊδη δεν το έκανε ποτέ γνωστό και προτιμούσε πάντοτε να κρατά ουδέτερη στάση όταν τα συνθήματα κατά του Ντέμη από τους οργανωμένους ακούγονταν. Πολλά θα ήταν διαφορετικά, αν ο Ντέμης δεν είχε φύγει. Δύσκολα θα είχε φύγει η ομάδα των επιχειρηματιών που τον πλαισίωνε και η ομάδα θα είχε ακόμα το υψηλό επίπεδο του μπράντ της. Τώρα, είμαστε απαξιωμένοι από όλους και περιμένουμε μια λύση από το πουθενά. Προφανώς και ο Ντέμης δεν τα έκανε όλα σωστά. Θα ήμουν γελοίος να υποστήριζα αυτή τη λογική. Προφανώς και το αρχικό πλάνο του 2004, πήγε στράφι λόγω της ανέλπιστα καλής αγωνιστικής παρουσίας του 2005. Οταν έφυγε ο Ντέμης όμως, έφυγε μαζί του η υπέροχη νοοτροπία των φιλάθλων μας κατά την άποψή μου. Το χειροκρότημα ακόμα και στις ήττες, η προσπάθεια των παικτών και γενικότερα η φίλαθλη νοοτροπία όλων μας. Ο Ντέμης κατόρθωσε να μας έχει όλους στο γήπεδο και να παίζουμε παρουσία 35 χιλιάδων με τον οσφπ και να λέμε πως "δεν έχει πολύ κόσμο". Αυτό το επίτευγμα κατά την προσωπική μου άποψη είναι πολύ σημαντικότερο από μια κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος. Περασμένα ξεχασμένα όμως και δυστυχώς ο χρόνος είναι αμείλικτος και πίσω δε γυρίζει. Στις οριακές στιγμές που ως ομάδα ζούμε, θα ήταν εκπληκτικό την Κυριακή να είχαμε 30 χιλιάδες κόσμο με τον παοκ και να θυμίζαμε σε όλους αλλά ΚΥΡΙΩΣ στους εαυτούς μας ποια είναι η ΑΕΚ. Ποια είναι η ΑΕΚ που αγαπήσαμε, που βάλαμε στη ζωή μας, που ταξιδέψαμε για αυτήν, που χαρήκαμε, που κλάψαμε, που πανηγυρίσαμε, που δεθήκαμε, που που που...Η ΑΕΚ πάντα θα υπάρχει. Είτε πρωταγωνίστρια και πρωταθλήτρια, είτε ανυπόληπτη και κομπάρσος. ΌΜΩΣ όποτε βλέπεις 11 παιχταράδες, ή 11 παλτά να τρέχουν με μια κίτρινη φανέλα και ένα μαύρο σορτσάκι  η ίδια μαγεία θα σε πιάνει και η ίδια θέληση να κερδίσει. γιατί; ΓΙΑΤΙ μονάχα, αυτή η ομάδα μου ομορφαίνει τη ζωή...