Υπομονή...

Καλησπέρα σας,

Αρκετοί αναγνώστες με «κατηγορούν» για την προφανέστατη αραίωση των αναρτήσεών μου τον τελευταίο καιρό. Ο λόγος είναι σαφής και ξεκάθαρος. Κουράζω –κυρίως- και κουράζομαι να γράφω συνεχώς τα ίδια. Οι τελευταίες μου αναρτήσεις είναι σχεδόν όμοιες, με κοινό παρονομαστή την καταστροφολογία συνεπώς άλλη μια δεν έχει νόημα να προστεθεί στις ήδη υπάρχουσες.

Ο Παναθηναϊκός όπως γνωρίζετε και έχετε αντιληφθεί από τα κείμενά όλο αυτόν τον καιρό, μου είναι ιδιαιτέρως αντιπαθής, ωστόσο θλίβομαι για την οριακή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει. Για άλλους λόγους από τους δικούς μας, βρίσκεται στο ίδιο οριακό σημείο και βάση των σημερινών εξελίξεων και της μη υπογραφής για διακανονισμό από τους παίκτες η τιμωρία και η αγωνιστική συρρίκνωση μοιάζει αναπόφευκτη. Εύχομαι πραγματικά να βρει το δρόμο του και να ασχοληθεί και κάποιος μαζί του, έστω και την τελευταία στιγμή.

Στα δικά μας δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει με την εφορία και το ποσό που πρέπει να δοθεί. Αθροιστικά , μόνο τον τελευταίο μήνα, η ΠΑΕ έχει πληρώσει κοντά στο 1 εκ ευρώ για οφειλές προς το Δημόσιο αλλά η καταβολή χρημάτων για το ’44 καθυστερεί το σαουδαραβικό δάνειο. Θα ήταν προσβολή προς τους συμπατριώτες μας να γκρινιάζουμε για το Δημόσιο αυτή τη στιγμή, συνεπώς σε περίπτωση που δεν είμαστε ταμειακώς εντάξει πρέπει να υποστούμε τις συνέπειες των πράξεών μας.  Πολύ απλά.

Δεν κατηγορώ κανέναν (βλ. Βάργκας) για την μη υπογραφή του διακανονισμού. Ωστόσο, πρόκειται περί μνημειώδους ηλιθιότητας αυτή τη στιγμή να μην υπογράφεις, καθώς για πρώτη φορά μοιάζει να βρίσκεται μια πραγματική λύση στο προσκήνιο. Δέχομαι την κούραση, την αντίδραση, αλλά κάπου πρέπει να πρυτανεύσει και η ρημάδα η κοινή λογική χωρίς τα νεύρα που απολύτως σωστά υπάρχουν στον Κολομβιανό. Δηλαδή, αν παρακολουθεί όπως λέει τις εξελίξεις πρέπει να υπογράψει και για το δικό του καλό, βλέποντας μάλιστα πως στις αρχές τις εβδομάδας πληρώθηκε μέρος των οφειλομένων. Αλλά τι να πω, δεν τον ξέρω προσωπικά τον άνθρωπο, πιθανώς να τον αδικώ…