Γαύροι είστε νούμερα...

Ποδοσφαιρική γιορτή ξεκινά σήμερα σε Πολωνία και Ουκρανία με εμάς να την βλέπουμε θετικά λόγω της παρουσίας της Εθνικής μας ομάδας σε αυτήν, ωστόσο κάτι μας κρατάει απόμακρους –θεωρώ- και δεν είναι άλλο από τη δεινή θέση της ΑΕΚ. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια, όμως!

Κι αυτό γιατί, σε κάθε ΕΥΡΟ, σε κάθε δίσεκτο έτος η ΑΕΚ δοκιμάζεται. Έτσι ήμαστε το 2004, όπου είχαμε φθάσει στο σημείο «μηδέν». Έτσι το 2008 που μας είχε κλαπεί ένα πρωτάθλημα και σηματοδοτούσε την αρχή του τέλους, έτσι και φέτος που δεν είμαστε στο σημείο «μηδέν» αλλά σε σημείο υπό του μηδενός.

Ο ξεφτιλισμός της ομάδας είναι διαρκής και επώδυνος. Δεν θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω καν την ομάδα που επιλέγει να πάει ο Κωστάκης ο Μανωλάς. Εκείνη η ομάδα του αρμόζει, βάση χαρακτήρα και ηλιθιότητας. Κι αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και μείνει, δεν παίρνω κουβέντα πίσω. Κολωπαίδι είναι, έχοντας το αποδείξει εκεί που όλοι οι ποδοσφαιριστές κρίνονται. Στον αγωνιστικό χώρο. Ας πάει στον Πειραιά που πάντα στις δύσκολες –για μας- ώρες ψωνίζει από Φιλαδέλφεια μεριά. Βλέπε Μπάγεβιτς, Σαμπανάτζοβις,  βλέπε Οκκά, βλέπε Τζιμπούρ, βλέπε βολιδοσκοπήσεις σε Σκόκο, Λάκη και πολλούς άλλους. Τέτοιοι είναι και δεν αλλάζουν ούτε όταν είναι έτη φωτός –ποδοσφαιρικά- μακριά.

Ξεφεύγω λίγο από την καθημερινότητα, διότι τώρα που έπιασα τους «χάρτινους» εκνευρίστηκα. Στο αλατοπίπερο λοιπόν της ζωής που είναι η μπάλα, είμαι σίγουρος πως σε συζητήσεις που έχετε κάνει με Ολυμπιακούς θα έχετε ακούσει δύο πράγματα που μας καταλογίζουν οι «πειραιώτες». Πρώτον το περίφημο «πέστε κάτω» στον αγώνα Κυπέλλου το 2001 με τον αλήστου μνήμης διαιτητή Ποντίκη. Ναι τον αγώνα που προηγηθήκαμε με 1-0, και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Θυμάμαι ακόμα την κάθετη πάσα του Τσάρτα στον Ντέμη και την χωρίς λόγο διακοπή του αγώνα εκείνη τη στιγμή. Ο Ποντίκης ανακάλυψε φαουλ του Ζήκου στο –καλό παιδί του Λιμανιού- Ηλία Πουρσανίδη δίνοντας του και κίτρινη κάρτα που συμπτωματικά ήταν η δεύτερη. Το γήπεδο μετετράπη σε ηφαίστειο και ο Νικολαϊδης εκτός εαυτού έβρισε τον Ποντίκη για να αντικρίσει την κόκκινη κάρτα. Το διαφαινόμενο 2-0, έγινε 1-0 και 11 εναντίον 9. Το γήπεδο άρχισε να βράζει και να φωνάζει «πάρτε την ομάδα… και φύγετε». Ένα σύνθημα που περίκλειε όλη την οργή των οπαδών κατά της διαδραματιζόμενης  κόκκινης  χούντας που έδινε μπροστά στα μάτια των σοκαρισμένων φιλάθλων μια από τις τελευταίες της παραστάσεις εκείνου του τύπου. Μετά μεταλλάχθηκε σε «επιστημονική» διαιτησία και σφυρίγματα επιπέδου ιατρικής σειράς, με χειρουργική ακρίβεια που θα ζήλευε και ο διάσημος Γιακούμπ.  Από την ιστορία της ανεπανάληπτης σφαγής του Ποντίκη και άλλων αντιπαθέστατων τρωκτικών στον Ιερό χώρο της Νέας Φιλαδέλφειας έμεινε το «πέστε κάτω» που ήταν προσταγή του ανακόλουθου Πέτρου Στάθη που έγινε μάγκας από την ΑΕΚ. Δεν ξέρω πόσα πολλά λεφτά έβγαλε από την ΑΕΚ, ξέρω όμως ότι τον έμαθε όλη η Ελλάδα.

Το άλλο παιχνίδι που μας καταλογίζουν είναι το «κλείστε τα φώτα». Αυτές οι τρείς μαγικές λέξεις επιστρατεύθηκαν από τον «υπέροχο κόσμο του ολυμπιακού» για να δικαιολογήσει όπως εκείνος κατάλαβε τη διακοπή ηλεκτροδότησης στο Νίκος Γκούμας. Σε έναν αγώνα που πρέπει να έχουμε γύρω στις 20 τελικές προσπάθειες, το ποδοσφαιρικό γήπεδο έχει γύρει προς το τότε «Γ. Μόσχος» και η τάση των προβολέων αυξομειώνεται διαρκώς από την αρχή του αγώνα. Κάποια στιγμή, σβήσανε τα φώτα και οι ολυμπιακοί το εξέλαβαν ως ηθελημένο για να προστατευτεί η ΑΕΚ. Δυστυχώς για τον ΟΣΦΠ, ευτυχώς για τον περήφανο ΔΙΚΕΦΑΛΟ ΑΕΤΟ το βίντεο ως μάρτυρας αποδεικνύει του λόγου μου το αληθές. Σας το παραθέτω, προς αποκατάσταση άλλης μιας ύπουλης και ψεύτικης προπαγάνδας των Πειραιωτών εις βάρος της τεράστιας ομάδας μας. Άντε καλημέρα και καλή επιτυχία στην Εθνική μας σήμερα…