Ναι στο Θωμά, αν έχετε πει έστω και μια φορά ΑΕΚ Σ'αγαπώ. (Άποψή μου)

Εγραφα την περασμένη εβδομάδα για την φυγή του Κωστάκη του Μανωλά (για τον οποίο σημειωτέον δεν θα ξανακούσετε από μένα διότι ο χώρος είναι ΑΕΚτζηδικος συνεπώς πειραιώτες είτε εκ γενετής, είτε στην πορεία είναι ανούσιοι εδώ) πως πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε «ειδωλολάτρες». Το μεγάλο ερώτημα με την κίνηση του Θωμά Μαύρου είναι όμως το εξής: «Πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε και ρομαντικοί;» εδώ σας θέλω. Η εύκολη, τεχνοκρατική( έχει αρχίσει να με ενοχλεί αυτή η λέξη που χρησιμοποιείται συνεχώς σε πολιτικοκοινωνικοαθλητικό επίπεδο), προφανής απάντηση είναι «όχι». Για δυο λόγους: Ι. Ο Θωμάς όσο αγαπητός κι αν είναι από ολους τους ΑΕΚτζηδες ( κι όταν λέμε ΟΛΟΙ εννοούμε ΟΛΟΙ που λέει και η διαφήμιση) επί της ουσίας ζητά αυτό που ζήτησαν τόσοι άλλοι πριν από αυτόν από τον κόσμο της ομάδας. Χρήματα. Δεν ξέρω πολλά ή λίγα, πάντως ζήτησε χρήματα. ΙΙ. Ο Θωμάς, έχοντας κόψει κάθε σχέση με το ποδόσφαιρο από το 1991-1992 θεωρείται από τους απανταχού ειδήμονες ως «ανεπίκαιρος» και μη κατάλληλος για τη θέση. (απαντώ προκαταβολικά πως είδαμε και τους Θανόπουλους, τους Αδαμίδηδες, τους Στάθηδες, τους Σιρχάουζ και τόσες άλλες μαριονέτες που επιστρατεύτηκαν κατά καιρούς πως τα πήγαν). Η σχέση του με το «επιχειρείν» περιορίζεται στο καφέ που διατηρεί στην Ηλιούπολη (αν δεν κάνω λάθος) συνεπώς είναι προφανές πως αγνοεί το πώς λειτουργεί ένα ποδοσφαιρικό club(που λέει και ο Σαμπράκος). 

Όμως.

 Υπάρχει κάτι άλλο που αποτελεί αστάθμητο παράγοντα, μη προβλέψιμο, δύσκολα κατανοήσιμο, αναπάντεχα συναρπαστικό, αθεράπευτα ρομαντικό,  και πάνω από όλα αγαπησιάρικο. Με τρεις λέξεις : « Ιδιοσυγκρασία Οπαδού ΑΕΚ» . Πάντα σε εκπλήσσει, πάντα σε πορώνει, πάντα σε ξεσηκώνει. Δεν υπάρχει ΑΕΚτζης που να μην έχει μάθει τι κάνει ή τι πάει να κάνει ο Θωμάς. Και δεν ξέρω, αλήθεια δεν ξέρω πως προτίθεται να αντιδράσει σε αυτό. Θα απέχει, θα τρέξει, θα ρωτήσει, θα αγοράσει, θα πληρώσει; Τι; Αύριο περιμένουμε την απάντηση που θα φανεί στο ξεπέταγμα ή όχι των εισιτηρίων διαρκείας της νέας σαιζόν. Είναι μια πρόκληση. Εγώ προσωπικά, αν δεν είχα ήδη προμηθευτεί διαρκείας, θα έτρεχα να αγοράσω. Δεδομένα. Αλλά δεν ξέρω για τους υπόλοιπους και δεν μπορώ να παροτρύνω κανέναν να το κάνει αν δεν το νοιώθει. Βλέπω το Θωμά, ακούω για τον Χρήστο τον Κωστή και θέλω να πιστέψω. Αν είναι αυτή η τελευταία ελπίδα, θα την κυνηγήσω! Καλή βδομάδα!