Ο χρόνιος και δισεπίλυτος γρίφος των απανταχού οπαδών και φιλάθλων περικλείεται στο παρακάτω δίλλημα. Να κερδίσεις 4-0 ή 1-0 με γκολ στο 90’; Πάντα είμαι με τη δεύτερη άποψη. Αυτό γιατί τα στιγμιαία συναισθήματα που σου δίνει το γκολ νίκης είναι πραγματικά τρομερά. Η χειρότερη φετινή ΑΕΚ κατάφερε να περάσει από την έδρα του πανιονιου που υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να διασυρθεί μέσα στο γήπεδο του. Μια φρικτή ομάδα με τον Εστογιανοφ να αποτελεί λαμπερή εξαίρεση. Όχι πως είμαστε καλύτεροι, αλλά έστω. Πάντα μου αρέσει να βλέπω πανηγυρισμούς ΟΛΗΣ της ομάδας μαζί. Ωστόσο οι συνθήκες του εν λόγω πανηγυρισμού έγιναν εις βάρος της άποψής μου να φύγει ο προπονητής. Όπως είχα γράψει εξ αρχής το σήριαλ θα είχε πολλά επεισόδια και από αυτά που φαίνονται, ενώ η διοίκηση ήθελε και προσπάθησε με όλους τους τρόπους να «παραιτήσει» τον Χιμένεθ δεν τα κατάφερε. Συνεπώς όπως φαίνεται ο προπονητής συνεχίζει και ο Κωστένογλου απομακρύνεται. Είναι άσχημο ωστόσο, να παραμένει στην ομάδα με μοναδικό λόγο το ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα κάλυψης της αποζημίωσης. Το παιχνίδι τώρα αρχίζει με τον προπονητή και ο κόσμος είναι εκείνος που θα δώσει το στίγμα για το τι πρέπει να γίνει. Να αποδοκιμάζεται εν χορώ σε κάθε θεωρητικό λάθος του ή να στηριχτεί; Επιλέγω το δεύτερο και εξηγώ το λόγο. Δεν σας κρύβω πως ήμουν μια από τις φωνές που χάθηκαν στο πλήθος βρίζοντας τον προπονητή στον αγώνα της Πέμπτης. Ωστόσο δε βοηθά την ομάδα σε καμία περίπτωση το να βρίζεις κάποιον, γνωρίζοντας πως δεν είναι στο χέρι σου η απομάκρυνσή του. Προτείνω σε όλους να σταματήσει η αποδοκιμασία κατά του προπονητή απλώς επειδή είμαστε μπλεγμένοι και ξέρουμε πως δε θα φύγει με τίποτα, παρά τη θέληση του. Με τα οικονομικά προβλήματα που μας ταλανίζουν, δυστυχώς αυτός αποφασίζει. Όσο και να με ενοχλεί το να φιμώνω την άποψή μου άλλη λύση δεν υπάρχει. Γιατί αν συνεχίσουμε θα βλάψουμε ακόμα περισσότερο την ΑΕΚ που είναι πάνω από όλους και όλα. Σε κάποιους από μας δεν αρέσει ο Χιμένεθ, σε κάποιους δεν άρεσε ο Μπάγεβιτς, σε κάποιους άλλους ο Φερέρ ή ο Σάντος. Δε χρειάζεται να μπούμε εκ νέου στο παιχνίδι της διχόνοιας και πρέπει για πρώτη φορά στην Ιστορία να προτάξουμε την αγάπη μας για την ΑΕΚ κόντρα στην άποψή μας. Περιμένω τα σχόλιά σας και είμαι ΠΡΟΦΑΝΩΣ ανοιχτός σε κάθε συζήτηση.
ΥΓ: βρέθηκα στη Ζωφριά το Σάββατο και είδα την ομάδα μας εναντίον του Αρκαδικού. Σε όποιους αρέσει το αυθεντικό μπάσκετ και όχι το μπασκετ που μας έχουν καταντήσει να βλέπουμε στο υψηλό επίπεδο, ας περάσει να δει έναν αγώνα με λάθη, προσωπικές ενέργειες, ένταση, πάθος και κυρίως με έμφαση στον παίκτη και όχι στον προπονητή… Αξίζει. Περαστικά στο Φώτη Βασιλόπουλο και κυρίως ΠΡΟΣΟΧΗ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου