ΑΕΚ-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ. Χρειάζεται να πω κάτι άλλο;

Πριν γράψω το οτιδήποτε, να πω πως το σημερινό κείμενο είναι αφιερωμένο στον « απτο’58 στη 18» και καλώ όλους τους αναγνώστες να διαβάσουν το κείμενό του στα σχόλια του χθεσινού κειμένου « στραβώνει το ματς, άλλαξε θέση». Η παρουσίαση του θέματος από εμένα, ωχριά μπροστά στην «επιστημονικά τεκμηριωμένη» δική του. Αφιερώστε 5 λεπτά και δε θα χάσετε!

Ξημέρωσε η Πέμπτη και η προσμονή δίνει τη θέση της στο άγχος με τον παραλληλισμό να αντιστοιχεί σε ποδοσφαιρική αλλαγή. Το σφίξιμο στην κοιλιά πριν από αγώνες έχει σταματήσει να μου δημιουργείται από την εποχή του σχολείου. Ωστόσο, σε αυτό το ματς ξαναγίνομαι παιδί, μιας και το άγχος μου είναι πολύ μεγάλο. Δεν ξέρω αν είμαι ο μόνος, αλλά έχω τη βεβαιότητα πως και άλλοι συστρατεύονται μαζί μου. Είναι τέτοιο το απωθημένο που έχουμε με αυτή την ομάδα, που η αίσθηση που καλλιεργείται είναι άλλοτε επιθετική, άλλοτε εκδικητική και παραπέμπει περισσότερο σε σχέση με γυναίκα παρά σε ποδοσφαιρικό αγώνα. Ίσως να είμαι υπερβολικός, αλλά θεωρώ πως έτσι αποσαφηνίζεται καλύτερα το συναίσθημα. Ως ΑΕΚ παραδοσιακούς αντιπάλους έχουμε πολλούς, αλλά δεν έχουμε κανέναν που να έχει τα ίδια αισθήματα που έχουμε εμείς για αυτούς, όπως για παράδειγμα έχουν οι ολυμπιακοί για τους παναθηναϊκούς και αντιστρόφως, ή οι παοκτζήδες για τους αρειανούς. Πριν το 1996 η ΑΕΚ θεωρούσε παραδοσιακό αντίπαλό της τον παναθηναϊκό. Με την αρπαγή, την προδοσία, το πούλημα, τον επαγγελματισμό ή όποια λέξη θεωρείτε πως σας καλύπτει στην περίπτωση Ντούσαν Μπάγεβιτς, ο ολυμπιακός μπήκε συνηδειτά ή υποσυνείδητα στο μυαλό μας ως ο μεγάλος αντίπαλος που πρέπει πάντοτε να νικάμε. 51 φορές έχουν γίνει αγώνες μεταξύ των δύο ομάδων από καταβολής πρώτης εθνικής κατηγορίας με γηπεδούχο την ΑΕΚ. 18 φορές έχουμε φύγει νικητές, ενώ 13 ηττημένοι. Κυρίαρχο αποτέλεσμα η ισοπαλία που έχει εμφανιστεί 20 φορές.

Η τριετία 96-99 έχει καθιερωθεί ως η τριετία μίσους ανάμεσα στις δύο ομάδες με τον λόγο να μην είναι άλλος από την παρουσία του Μπάγεβιτς στον πάγκο των «ερυθρόλευκων». Οι αγώνες της εν λόγω περιόδου ήταν ντέρμπι ακατανόητου με τα σημερινά δεδομένα φανατισμού, που έφτασαν να γίνουν διεθνή θέματα σε αφιερώματα τηλεοπτικών καναλιών για το που τοποθετούνται τα όρια του ποδοσφαίρου. Η εικόνα του Μπάγεβιτς με την κόκκινη φόρμα, προκαλούσε ιδιαίτερα τον κόσμο της ΑΕΚ που άλλοτε επιδείκνυε την ευρηματικότητα του ( πεντοχίλιαρα) και άλλοτε ξέφευγε όσο κανένας άλλος, με πέτρες, αισχρολογίες και προκλήσεις μέχρις εσχάτων. Αυτά ανήκουν στο παρελθόν και θαρρώ πως δεν θα ξαναεμφανιστούν ποτέ, εκτός κι αν ο Κωστένογλου μείνει στην ΑΕΚ 8 χρόνια, πάρει 4 πρωταθλήματα, ένα λιγκ καπ, 2 Σούπερ Καπ και ένα Κύπελλο Ελλάδας και μετά πάρει το δρόμο για το Λιμάνι.

Όποια κι αν είναι η κατάσταση σχέσης οπαδού ΑΕΚ με την εκάστοτε ομάδα ο σημερινός αγώνας αποτελεί τροποντινά μια «πολιτική επιστράτευση». Ποτέ από την περίοδο που αγωνιζόμαστε στην αφιλόξενη έδρα του ΟΑΚΑ δεν έχουμε έρθει λιγότεροι από 35000 σε ματς με Ολυμπιακό. Γηπεδικές παρέες ενώνονται, τηλεφωνήματα μετά από καιρό επαναλαμβάνονται και όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο γήπεδο. Ούτε φέτος μοιάζει να χαλά η συνταγή καθώς αναμένονται περισσότεροι από 30000 οπαδοί στο ΟΑΚΑ. Για αυτά τα ματς ζει ο λαός της ομάδας, σε αυτά θέλει να πάει κι εκεί θέλει να πανηγυρίσει ενεργοποιώντας όσα περισσότερα κύτταρα του προσώπου του μπορεί, κατά τη διάρκεια της επίτευξης του πολυπόθητου «ΓΚΟΛ». Όλοι έχουν να διηγηθούν μια ιστορία πανηγυρισμού σε ένα τέτοιο γκολ. Άλλος θα σου πει πως στο γκολ του Μπλάνκο έκανα εκείνο, στο γκολ του Λύμπε έκανα το άλλο, στο γκολ του Ντέμη το παράλλο ή στο γκολ του Θωμά κάτι τρελό. Όλα τα συναισθήματα της εβδομάδας ενώνονται κάτω από το χιλιοτραγουδισμένο παθιασμένα και σε ελεύθερη μετάφραση « Νικήστε τον… τον Ολυμπιακό» που είναι η απόδειξη πως βρίσκεσαι στη «Μητέρα των Μαχών». Εμείς θα το φωνάξουμε, αλλά πρέπει να το φωνάξουμε δυνατά για να το ακούσουν και οι παίκτες εντός αγωνιστικού χώρου που με νίκη πιάνουν κορυφή στη βαθμολογία… Καλημέρα!