τι θα μας ξημερώσει το μέλλον;

Φτάσαμε στο «και πέντε», στο «μη παρέκει», στο «ως εδώ», όπως θέλετε και σας εκφράζει πείτε το. Η ΑΕΚ που μάθαμε μικροί δεν υπάρχει πια. Η πρωταγωνίστρια ομάδα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ που φιγουράριζε στις πρώτες θέσεις των πρωταθλημάτων, έχει δώσει τη θέση της σε μια ΑΕΚ ακέφαλη, αφερέγγυα, ανυπόληπτη ομάδα. Είναι , πλέον, ώρα για περισυλλογή, ζύγισμα των παραμέτρων και δουλειά στην προοπτική. Το πρώτο βήμα είναι να κατορθώσουμε να αντιληφθούμε το που βρισκόμαστε. Η απόφαση που αναμένεται να ληφθεί εντός της ημέρας, επί της ουσίας θα στερεί το δικαίωμα μετεγγραφών, ανανεώσεων και οποιασδήποτε προοπτικής στην ομάδα μας. Πρέπει να σκεφθούμε καλά τι θα κάνουμε. Θα παραμείνουμε στη Σουπερλίγκα παλεύοντας στο γήπεδο για την παραμονή μας, με πιθανότητα (στα όρια της βεβαιότητας) να επανέλθει το χρέος του «44» στα 140 εκατομμύρια, ή θα βαρέσουμε «κανόνι» και θα πάμε στην 4^η εθνική; Κατά την άποψή μου, δεν υπάρχει καν δίλημμα.

Από αυτό εδώ το βήμα, ανέφερα τους κινδύνους που υπάρχουν για δυσκολία καταβολής χρημάτων και υπαρκτό το πρόβλημα της ΜΗ συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ήταν η εποχή που ο Αδαμίδης μας ζάλισε με τους Ισάεφ, την Σαμπάνσι και την Πετί Σατό. Έφθασε ο καταραμένος Ιούνιος που αποδεικνύει τα προβλήματα που δεν κρύβονται πλέον κάτω από το χαλί. Η μπόμπα έσκασε στα χέρια του Δημητρέλλου, που προφανέστατα δεν φταίει σε τίποτα.

Μόνη λύση, η 4^η εθνική και χτίσιμο της ομάδας από την αρχή. Θα χάσουμε κόσμο, θα χάσουμε τη δυναμική μας αλλά είναι η μόνη λύση για ΟΣΟΥΣ είμαστε διατεθειμένοι να στηρίξουμε την ΑΕΚ να την ξαναδούμε ίσως πρωταγωνίστρια.

Καλημέρα αδέρφια, Καληνύχτα ΑΕΚάρα.