Κοιτάμε την Ξάνθη, θα έρθουν καλύτερες μέρες!

Καλημέρα αδέρφια,

Ξεκινώ από τα θετικά. Πρώτο θετικό για μένα χθες, πως η ΑΕΚ έχασε, δεν κέρδισε ο Αστέρας Τρίπολης. Εννοώ, για να μην με περάσετε για τρελό, πως δεν ήρθε στο γήπεδο να επιβάλλει το ρυθμό του και να επικρατήσει σχετικά εύκολα. Επί της ουσίας, δεν απείλησε ποτέ μέχρι τη φάση του 64^ου λεπτού όπου η λανθασμένη εκτίμηση του «Ντίμι» μας έβαλε πίσω στο σκορ. Λάθη συμβαίνουν και θα συμβαίνουν πάντοτε, συνεπώς είναι ηλίθιο να επιρρίπτουμε έτσι τις ευθύνες. Δεύτερο θετικό, είναι πως ο κόσμος έχει καταλάβει ποιο ρόλο πρέπει να επιτελέσει κατά τη φετινή χρονιά, επιδεικνύοντας πρωτοφανή στήριξη στους μπέμπηδες του Βλάχου. Τρίτο θετικό, η εμφάνιση του Χρήστου Αρκούδα. Μιλάμε για έναν κανονικό παίκτη έναν δεξιό μπακ με πολύ ταλέντο που θεωρώ πως θα βοηθήσει. Τέταρτο θετικό, που παρατήρησα καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα είναι πως όλοι οι παίκτες πραγματοποιούν καλές σέντρες προς την περιοχή δείγμα μια τεχνικής παιδείας που είναι ανεξάρτητη της ηλικίας. Από εκεί και πέρα και περνώντας στα αρνητικά υπάρχουν δύο πράγματα που με φοβίζουν έντονα. Η αδυναμία λόγω ηλικίας φαίνεται σε κάθε κόντρα με αντίπαλο ποδοσφαιριστή. Ο Γροντής για παράδειγμα (#80), είναι εξαιρετικός τόσο τακτικά, όσο και τεχνικά. Δεν μπορεί να κάνει μισή τρίπλα απλώς και μόνο επειδή χάνει στη δύναμη. Όπως και ο Κουρέλλας. Το άλλο μεγάλο θέμα είναι πως η έλλειψη ενός ποδοσφαιριστή «κολώνα» δηλαδή κάποιου που θα αποτελεί «αποκούμπι» για τους συμπαίκτες του, αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για να φανερωθεί το ταλέντο των «μικρών». Ένας παίκτης τύπου Βάργκας, Δέλλα, Λυμπερόπουλου για παράδειγμα. Είναι αμαρτία να μπαίνει ο Γκερέιρο ως έμπειρος και να κάνει τόσα λάθη συνεχόμενα, ρίχνοντας το ηθικό των νεότερων συμπαικτών του. Ο Γιάγκο, που αγωνίστηκε ως αμυντικός χαφ αποκλειστικά και μόνο επειδή έχει επαγγελματικές παραστάσεις στην καριέρα του δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα μιας και απέδειξε πως δεν μπορεί να αγωνιστεί στην εν λόγω θέση. Πριν την γκέλα του Ντίμι, έχει φάει μια προσποίηση από τον βραδυκίνητο Σανκαρέ που αποτελεί πραγματικό κατόρθωμα…

Η ήττα από τον Αστέρα, δεν φέρνει την καταστροφή ωστόσο θα ήταν εξαιρετικό η ομάδα να είχε ξεκινήσει με νίκη τη χρονιά, ιδίως σε ένα παιχνίδι που ήταν δικό της. Θεωρώ, πως αυτό το έργο θα το δούμε πολλές φορές φέτος σε εντός έδρας παιχνίδια, δηλαδή να είμαστε καλύτεροι, αλλά να μην υπάρχει αποτύπωση στο σκορ. Κυριότερος λόγος αυτού, η έλλειψη εμπειρίας αλλά και διαχείρισης της ανωτερότητας στο παιχνίδι. Θα έρθει με τον καιρό, είμαι σίγουρος.

ΥΓ:  Το μεγαλύτερο βασανιστήριο στην κατάσταση που βιώνει η ΑΕΚ, δεν είναι ούτε το ρόστερ, ούτε ή έλλειψη Ευρώπης ούτε πως το πρωτάθλημα μοιάζει όνειρο θερινής νυκτός. Είναι η «συμπόνια» αντιπάλων και η συμπάθεια με την οποία βλέπει όλος ο κόσμος την ΑΕΚ. Αυτό είναι που σκοτώνει. Να χάνεις από τον Αστέρα Τρίπολης και να ακούς «κρίμα» είναι τραγικό. Μη μασάτε!