Η φέτα στα φασολάκια

 

Με τα Χριστούγεννα να βρίσκονται προ των Πυλών, το γιορτινό τραπέζι να ετοιμάζεται και την αξία της Οικογένειας σε ετήσιο υψηλό ο χρόνος και η σκέψη στην ΑΕΚ είναι περιορισμένος. Ακόμη και για αυτά τα μαύρα ΑΕΚουγεννα όπως αποκαλούνται, ευχόμαστε σε ένα χρόνο από σήμερα απλώς να υπάρχουμε. Κάτι που δεν είναι δεδομένο, όπως δεδομένη δεν είναι ούτε η σημαντικότερη ευχή που μπορείς να δώσεις σε έναν άνθρωπο, δηλαδή η ΥΓΕΙΑ. Η Υγεία εκτιμάται μόνο όταν απολεσθεί και η ΑΕΚ για αυτούς που την αγαπούν αλλά δεν της δίνουν σημασία θα εκτιμηθεί αν χαθεί. Διότι δεν είναι τα πρωταθλήματα, οι επιτυχίες, οι τίτλοι, τα γκολ, αλλά η έννοια της Κυριακής, της ομάδας, της φανέλας, του γηπέδου που υπάρχει άσχετα αν ο καθένας μας δεν το επιλέγει.

Για να μην φανούμε υπερβολικοί, η ζωή μας θα συνεχιστεί κανονικά αν δεν υπάρχει ΑΕΚ. Η ΑΕΚ δεν είναι η ζωή μας, είναι όμως κομμάτι αυτής. Το πρωτοφανές συναισθηματικό δέσιμο που όμοιό του θεωρώ πως δεν υπάρχει σε καμία άλλη ομάδα μας κρατά αλληλένδετους με αυτήν. Και χωρίς αυτήν, πιθανότατα να χάνεται μια όμορφη έκφανση της ζωής μας. Πατάτες τηγανητές τρώγονται χωρίς αλάτι, αλλά πόσο ωραιότερες είναι αν βάλεις πάνω σε αυτές; Κάτι τέτοιο είναι η ΑΕΚ! Το αλάτι στις πατάτες, η φέτα στα φασολάκια, το ζαμπόν στο τοστ, το τσιγάρο στον καφέ, η φάτνη στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, ο κεραυνός στην βροχή, το Ηλιοβασίλεμα το καλοκαίρι, η ποδοσφαιροκουβέντα στην ταβέρνα, τα λουλούδια στα μπουζούκια, το τζάκι τον χειμώνα και δεκάδες άλλες παρομοιώσεις που μπορούν να ειπωθούν τονίζοντας το μεγαλείο αυτής της ομάδας. Αν ακούσετε τη λέξη «κίτρινο» δεν σας κάνει κλικ. Αν ακούσετε τη λέξη «μαύρο» επίσης! Αν όμως ακούσετε «κιτρινόμαυρο»; Αυτό θέλω να πω, αν αντιλαμβάνεστε την σκέψη μου…

Δεν μπορώ να αναλωθώ σε συζητήσεις περί ποδοσφαίρου για αυτή την ομάδα. Ζώντας με τις αναμνήσεις μιλάμε για την ουσία της ΑΕΚ που είναι ο αθλητισμός. Ο πολιτισμός, η κουλτούρα και η σκέψη που προκαλεί αυτή η ομάδα μας έχουν κάνει να λησμονούμε πως επί της ουσίας παίζει ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή βόλεϊ. Η ΑΕΚ άθελά της σε μορφώνει, κάνοντας σε να ανακαλύψεις όρους πολιτικών, οικονομικών ή νομικών επιστημών. Να σε κάνει υποψιασμένο και να αναζητάς τη νομιμότητα ή τον τρόπο που θέτεις τα πράγματα προς συζήτηση ή σκέψη μέσω των επιχειρημάτων για την δικαίωσή της. Η αδικία προς αυτή την ομάδα δεν είναι δημιούργημα της φαντασίας μας, αλλά δυστυχώς θλιβερή πραγματικότητα. Περιμένοντας να σημάνουν οι καμπάνες…