Τα κεφάλια μέσα

 

Το λυκαυγές του 2013 βρίσκει την ΑΕΚ στο γήπεδο. Οι ευχές για Καλή Χρονιά παραμένουν δεδομένες ωστόσο η σκληρή πραγματικότητα στο υπό κατάληψη προπονητικό κέντρο των Σπάτων δεν αφήνουν περιθώρια για ευχολόγια. Το Σάββατο, δηλαδή σε τέσσερις μόνον ημέρες η ΑΕΚ αντιμετωπίζει τον Αστέρα Τρίπολης σε μια έδρα που γενικώς μας πάει. Η φετινή ΑΕΚ, βεβαίως, δεν μπορεί επ’ ουδενί να μπει στην διαδικασία ανάλυσης της προϊστορίας μιας και όλα ξεκινούν εκ του μηδενός.

Η Τρίπολη είναι ίσως η 3^η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή και προσπαθώντας να χρυσώσω το χάπι εφευρίσκοντας πλεονεκτήματα υπέρ μας, θα πω πως το γεγονός ότι ο Αστέρας βασίζεται σε λατινοαμερικάνους ποδοσφαιριστές ίσως μας ευνοήσει βάση χρονικής συγκυρίας. Έχοντας ταξιδέψει στις πατρίδες τους, οι ποδοσφαιριστές του Αστέρα πιθανώς να παρουσιαστούν απροετοίμαστοι και νωχελικοί μιας και υπερατλαντικά ταξίδια σε διάστημα λίγων ημερών καταπονούν τον οργανισμό.

Η ποδοσφαιρική ποιότητα των δυο αντιπάλων δεν μπορεί καν να συγκριθεί κι έτσι ο αγώνας μπορεί να έχει ένα θετικό αποτέλεσμα μόνον αν συνδυαστεί μια εξαιρετική εμφάνιση της ΑΕΚ παράλληλα με μια κακή παρουσία των αντιπάλων μας.

Τουλάχιστον 1000 οπαδοί της ΑΕΚ θα βρεθούν στο φρικτό αρκαδικό γήπεδο όπου το κρύο είναι τσουχτερό και ο αέρας δυνατός. Έχω βρεθεί 2 φορές στο εν λόγω μέρος και δεδομένα θα βρεθώ και τρίτη καθώς το δεύτερο μισό της χρονιάς δεν αφήνει περιθώρια για καναπέδες και ηρεμία. Η προσωπική μου προϊστορία έχει να επιδείξει μια ήττα με 2-0 και μια νίκη με 3-0 χάρη σε γκολ των Μπλάνκο, Λύμπε και Σκόκο αν θυμάμαι καλά.

Καλή Χρονιά και πάλι!