Παραίτηση ΔΣ = Παραίτηση ΑΕΚ ;

Δραματικές καταστάσεις στην ΑΕΚ από χθες το βράδυ καθώς παραιτήθηκε σύσσωμο το ΔΣ.  Μεσούσης της χρονιάς, με απλήρωτους παίκτες, σχεδόν κατεστραμμένο προπονητικό κέντρο και με προπονητή που αποτελεί προσωπική επιλογή της απερχόμενης Διοίκησης παραιτούνται. Αυτή η εξέλιξη θεωρώ πως χαροποιεί μεγάλο κομμάτι του κόσμου που ήθελε να απαλλαγεί από τους «ΑΜΕΤΟΧΟΥΣ» και τους «ανευθυνουπεύθυνους». Ωστόσο η επιπολαιότητα και το «βρίζω χωρίς να προτείνω» αποτελεί σήμα κατατεθέν της ιδιοσυγκρασίας του Έλληνα μέχρι και στις αθλητικές περιστάσεις.

            Όπως θυμάστε η άποψη μου για τον Αδαμίδη ήταν αρκετά καλή μέχρι τους χειρισμούς του στην περίπτωση Χιμένεθ όπου έκανε την ΑΕΚ να μοιάζει μεσημεριανή εκπομπή. Οι παραιτήσεις ήρθαν όμως και τώρα σε περίπτωση που δεν δραστηριοποιηθούν οι μέτοχοι το Πρωτοδικείο μοιάζει μονόδρομος. Μεσσίες δεν υπάρχουν στην ΑΕΚ. Αν ξανακούσω το όνομα «Μελισσανίδης» θα σαλτάρω. Θα πουν και θα γράψουν πολλά. Για το τι έρχεται ή τι θα ακολουθήσει. Πρίγκιπες δεν έχουμε. Δεν είμαστε στο 2004 να ελπίζουμε στον Ντέμη. Φως στο τούνελ δε διακρίνω. Η ανυποληψία που μας χαρακτήριζε πριν τα χθεσινά γεγονότα, μοιάζει πταίσμα μπροστά σε αυτά που θα ακολουθήσουν. Ο μόνος άνθρωπος που ελπίζω είναι ο Πέτρος Παππάς που έστω και στο «και πέντε» πάντα κάτι έχει κάνει. Αδυνατώ όμως να του «επιτεθώ» καθώς είναι ένας άνθρωπος που μπήκε ως μικρομέτοχος της ΑΕΚ πριν 7 χρόνια και βρέθηκε μέσα σε μόλις τρία να έχει δώσει στην ΑΕΚ 18 εκ ευρώ. Αν είχε φύγει ο Παππάς όταν έφυγαν όλοι οι μεγαλομέτοχοι και οι επιφανείς της τότε διοίκησης, δε θα είχε ακουστεί ποτέ τίποτα για αυτόν. Ωστόσο, κάτι τον κράτησε και βρέθηκε υπόλογος για πράξεις άλλων και έφτασε στο σημείο να έχει οργανωμένους οπαδούς στο γραφείο του που τον απειλούσαν. Ακόμα και τότε δεν έφυγε συνεχίζοντας να πληρώνει αμαρτίες άλλων. Ο Νοτίας έφτιαξε ένα προπονητικό-κληρονομιά της ΑΕΚ που τώρα καταστρέφεται παρατημένο από όλους.

            Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρω πράγματα να γράψω σήμερα και αυτό γιατί δεν έχεις με ποιον να τα βάλεις. Η μόνη λύση για να αποφευχθεί το Πρωτοδικείο είναι να εμφανιστεί κάποιος με χρήματα και να επωμιστεί μια ομάδα που έχει περιορισμένα έσοδα και τρεχούμενα έξοδα. Κάποιος τρελός δηλαδή που θα μπει σε μια ομάδα χωρίς γήπεδο, χωρίς ενεργό κόσμο και χωρίς προοπτική. Αυτή είναι η απαγορευμένη λέξη στην ΑΕΚ. Η προοπτική. Μια βασίλισσα χωρίς παλάτι. Μια ομάδα που τα τελευταία τρία χρόνια ζει μόνο με το παρελθόν και κάποια «βασιλικά πάρτι» να αποτελούν έκλαμψη, παραλληλίζουν τις σκόρπιες μεγάλες στιγμές της κάποτε μεγάλης ομάδας. Σιωπηροί αυλικοί και προσκείμενοι προς την έκπτωτη βασίλισσα της έχουν γυρίσει την πλάτη. «Μόνο ο κόσμος μπορεί», είναι η φράση που θα ακουστεί κατά κόρον τις επόμενες μέρες. Αυτή λοιπόν η καραμέλα πρέπει να σταματήσει. Κανένας κόσμος δεν μπορεί. Με τις τωρινές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες ουδείς ασχολείται με την ΑΕΚ. Ούτε  καν ο κόσμος της. Οι εξελίξεις παρακολουθούνται εξ αποστάσεως από την πλειονότητα του κόσμου που εμφανίζεται σε σαιτ για να βάλει και αυτός το λιθαράκι του στην κριτική που ασκείται μετά τα πολλαπλά στραπάτσα της ομάδας. Ποιος μπορούσε να φανταστεί εκείνο το καλοκαίρι ελπίδας του 2004 πως 7 χρόνια μετά θα είμαστε στην ίδια κατάσταση με τη μόνη διαφορά να είναι η έλλειψη ελπίδας. Κάποιοι θα πουν πως «τα έλεγα» αλλά η φωνή μου χάθηκε μέσα στη γενική και πλασματική (;) ευημερία που υπήρχε την περίοδο 04-08. Πλασματική δεν ήταν επ ουδενί. Οι χορηγοί έκαναν πάρτι, τα λεφτά έρρεαν και η ΑΕΚ ήταν στην καλύτερή της στιγμή από πλευράς μάρκετινγκ. Όλα πήγαιναν προς τη σωστή κατεύθυνση μέχρι το χαμένο πρωτάθλημα του 08 που τα κατάστρεψε ΟΛΑ και διέλυσε τα πάντα. Η ανταγωνιστική ομάδα της περιόδου 08-09 έγινε σάκος του μποξ ελέω κάποιου Δώνη, και ο αποκλεισμός από την Ομόνοια ήταν η Αρχή του Τέλους χωρίς να μπορούμε να το εκτιμήσουμε τότε με ακρίβεια. Η καταστροφική διοίκηση Θανόπουλου που πληρώνουμε μέχρι σήμερα, σε συνδυασμό με την γενική οικονομική κρίση που επηρέασε τα κεφάλαια στο ποδόσφαιρο δεν εκτιμήθηκε σωστά από τους τότε καρεκλοκένταυρους και η κατάσταση ξέφυγε επικίνδυνα και ανεξέλεγκτα, οδηγώντας μας στη σημερινή οριακή κατάσταση. Τίποτα δεν έμεινε να ελπίζουμε και περιμένω τις εξελίξεις για την αγαπημένη μας ομάδα χωρίς να μπορεί να με εκπλήξει τίποτα. Η μήπως όχι;