Είναι ένα παιχνίδι που δεν κερδίσαμε. Όμως, κατέδειξε για μένα το μεγαλείο της ομάδας μας και τους λόγους που μας κάνουν να νοιώθουμε περήφανη για αυτήν. Η χρονιά 2003-2004 ήταν μια χρονιά που ξεκίνησε με όνειρα και φιλοδοξίες. «Ντριμ Τιμ», με ένα ρόστερ που κοιτάζοντας το σήμερα σε πιάνει μελαγχολία, συγκρίνοντάς το με σήμερα. Στην ίδια ομάδα Καψής, Κασάπης, Μπορμπόκης, Κατσουράνης, Τσάρτας, Λυμπερόπουλος, Γεωργάτος, Οκκάς, Ζαγοράκης, Λάκης. Παρ΄όλα αυτά η ομάδα τερμάτισε 4η πίσω και από τον ΠΑΟΚ σε μια χρονιά που σημαδεύτηκε από τις αισχρότητες κατά Μπάγεβιτς στα Λιόσια, τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας σαν έδρα σε πολλά παιχνίδια, αλλά κυρίως τον αρνητικό μέσο όρο εισιτηρίων που δεν ξεπερνούσε τις 2000. Η ομάδα ήταν ακέφαλη διοικητικά, χωρίς ελπίδα μέχρι να ακουστεί πως θα ενδιαφερθεί ο Ντέμης αλλά με ένα σημαντικό στοιχείο που σε σύγκριση με τη σημερινή ομάδα, προσέδιδε αισιοδοξία. Τους μεγάλους παίκτες. Έτσι, εκείνο το απόγευμα στη Λεωφόρο για τον ημιτελικό του κυπέλλου, η ΑΕΚ χωρίς διοίκηση με μόνο στήριγμα τον κόσμο της, παρατάχθηκε εναντίον του παο, που προπορευόταν στο πρωτάθλημα με στόχο να φωνάξει παρούσα. Και, το έκανε με τον πιο εμφατικό τρόπο. Προηγήθηκε δις στην Αλεξάνδρας και ο αγώνας στιγματίστηκε από το γεγονός πως μείναμε με εννέα παίκτες. Χαρακτηριστικά μάλιστα, ο Κρέικ απεβλήθη από τον 4ο διαιτητή Κασναφέρη όντας εκτός αγωνιστικού χώρου. Ο Ολισαντέμπε ισοφάρισε στο 93’ ωστόσο οι 5000 οπαδοί της ομάδας στο γήπεδο, έδωσαν ένα ρεσιτάλ υποστήριξης, που αναγνωρίστηκε από όλους εκείνο το βράδυ, δείχνοντας πως ακόμα και στις πιο ζοφερές εποχές, πάντα η ΑΕΚ αποτελεί μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ δύναμη στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι στιγμές μετά το γκολ του Λάκη στο 88΄ ήταν μαγικές με τρομερούς πανηγυρισμούς που δεν ολοκληρώθηκαν λόγω της ισοφάρισης. Η ρεβάνς στα λιόσια έληξε 0-1, με το διαιτητή να μη δίνει οφθαλμοφανέστατο πέναλτι υπέρ μας στο 90ο λεπτό, όταν ο Χαλκιάς γκρέμισε τον Οκκά. Δείτε το βίντεο και απολαύστε το «τίναγμα» του κόσμου, μετά το γκολ του Λάκη! Καλή σας ημέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου