Ναι ρε Πετρό!

 

Επιτέλους νίκη, με φανταστική εμφάνιση για την ΑΕΚ χθες που θύμισε έστω και λίγο τη μεγάλη ομάδα που αγαπήσαμε. Ευκαιρίες, συνδυασμοί, πάθος και κυρίως ποιότητα μετά από πάρα πολύ καιρό. Ο δε Πετρόπουλος, μια κλάση πάνω από τους υπόλοιπους παίκτες αλλά με άξιο συμπαραστάτη τον πιο ταλαντούχο νέο Έλληνα ποδοσφαιριστή Ταξιάρχη Φούντα.

Παρά τα κραυγαλέα λάθη του Λίνεν, η ομάδα κράτησε το προβάδισμα που της έδωσε ο Πετρόπουλος με το τρομερό γκολ που πέτυχε. Ένα γκολ που συνδυάζει τόσο την επιθετική δεινότητα, όσο και την ποδοσφαιρική αντίληψη του ποδοσφαιριστή. Όσοι έχουν παίξει ποδόσφαιρο, ξέρουν πόσο δύσκολο είναι να κάνεις σκαστό σουτ, ιδίως με την κλίση του σώματος που είχε ο Πετρόπουλος.

Το μόνο θετικό από την φετινή χρονιά σε επίπεδο φιλάθλων, είναι τα έντονα συναισθήματα που προκαλεί η ΑΕΚ με τα γκολ της. γκολ που είναι περιορισμένα σε ποιότητα αλλά και σε ποσότητα. Πραγματικά συγκινούμαι να βλέπω ανθρώπους άνω των 50, να πανηγυρίζουν γκολ της ΑΕΚαρας μας βουρκωμένοι, με παραμορφωμένα πρόσωπα, υψωμένα χέρια (υπεν)θυμίζοντας τη μαγεία του λαοφιλέστερου σπορ στον κόσμο.

Ο Τσουμάγκας δεν μου έδειξε κάτι το τρομερό ως νέο απόκτημα εν αντιθέσει με τον Μητρόπουλο, τα τρεξίματα του οποίου βοήθησαν πάρα πολύ χθες. Εξαιρετικός για ένα ακόμη παιχνίδι ο Βαλεντίνος Βλάχος  όπως και ο Κορδέρο που ήταν πανταχού παρών. Για τον Ρότζερ τα λόγια είναι δυστυχώς περιττά, ενώ ο Ρίκκα τον οποίο τόσες φορές έχω κριτικάρει παρουσίασε ένα αξιοπρεπές πρόσωπο για δεύτερη συνεχή αγωνιστική φορώντας μάλιστα το περιβραχιόνιο του αρχηγού.